Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Το τραμ στη Θεσσαλονίκη


Η ιστορία του τραμ της Θεσσαλονίκης είναι πολύ παλιά και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Θεσσαλονίκης, αφού από το 1893 μέχρι το 1957, έπαιξε το δικό του ρόλο στην ιστορία της πόλης.
Την πρωτοβουλία για την κατασκευή και λειτουργία του ιππήλατου τραμ είχε ένας δραστήριος ντονμές κτηματίας, ο Ahmet Hamdi Bey, που στη συνέχεια εκλέχθηκε και Δήμαρχος.
Στις 11 Σεπτεμβρίου 1889 με Σουλτανικό Ιραδε (Διάταγμα), ο Χαμδη Βεης ανέθεσε την  κατασκευή και την εκμετάλλευση του τροχιοδρόμου της Θεσσαλονίκης στη Βελγική "Εταιρεία Τροχιοδρόμου και Ηλεκτροφωτισμού Θεσσαλονίκης" (Compagnie de Tramways et d' Eclairage Electrique de Salonique), η οποία διόρισε τον Γάλλο μηχανικό M. Kaul, για διευθυντή της.
Η σύμβαση υπεγράφη μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορικής κυβέρνησης, την οποία εκπροσώπησε ο Ζιχνη Πασάς και του Χαμδη Βεη Εφέντη. Βάσει της σύμβασης αυτής παραχωρήθηκε το δικαίωμα εκμετάλλευσης των τροχιοδρόμων μέχρι τις 15 Σεπτεμβρίου 1957. Σύμπτωση ή παιγνίδι της ιστορίας.

 Σύντομα ξεκινούν τα έργα και πρώτη γραμμή στρώθηκε σε μήκος 10 χλμ., από τον Αλευρόμυλο Αλλατίνι μέχρι το Τελωνείο. Το τραμ αρχίζει να λειτουργεί στις 8 Μαΐου 1893 ενώ τα επίσημα εγκαίνια γίνονται με λαμπρότητα στις 28 Μαΐου 1893, με σημαιοστολισμένο Ιππήλατο τραμ  στο οποίο επέβαιναν ο Δήμαρχος Ρεούφ Πασάς, ο Διευθυντής της Εταιρείας Kaul, καθώς και άλλοι επίσημοι. Κατόπιν ο Κaul παρέθεσε δεξίωση στο κέντρο "Μέγας Αλέξανδρος" στην Ανάληψη. Τα πρώτα 45 βαγόνια που κατασκευάστηκαν στο Βέλγιο, έσερναν ρωσικά και ουγγρικά άλογα. Στις 19 Ιανουαρίου 1893, ιδρύθηκε η "Οθωμανική Εταιρεία Τροχιοδρόμων και Ηλεκτροφωτισμού Θεσσαλονίκης ΑΕ" (Compagnie Ottomane de Tramways et d' Eclairage Electrique de Salonique S.A) που στην ουσία αποτέλεσε το οικονομικό σκέλος της σύμβασης του 1889.
Η γέφυρα του Μπουγιούκ Ντερέ θα αποπερατωθεί το 1895 και η γραμμή θα φτάσει μέχρι το Ντεπώ, όπου και θα μεταφερθούν οι εγκαταστάσεις, η αποθήκη των οχημάτων, οι στάβλοι και τα γραφεία της εταιρείας - ο σχεδιασμός των οποίων αποδίδεται στον αρχιτέκτονα Paolo Arrigoni.
Η επέκταση των τραμ διευκόλυνε την επέκταση της πόλης προς τα ανατολικά. Τα ιππήλατα τραμ, όμως, αρχίζουν να έχουν ανταγωνιστή τους από το 1906 μια υπηρεσία με καραβάκια, που μεταφέρουν επιβάτες κατά μήκος της παραλίας.

Το 1907 ξεκινούν οι εργασίες για να γίνει ηλεκτροκίνητο το τραμ με το πρώτο ηλεκτροκίνητο τραμ να κυκλοφορεί  στις 14/6/1908.
Πρόκειται για τραμ αμερικανικής και βελγικής κατασκευής για 35 επιβάτες περίπου: 30 οχήματα Westinghouse και 25 οχήματα της Ateliers Metallurgiques με δύο κινητήρες 27-30 ίππων της ACEC “(Atelier de Construction Electrique de Charlerois) το καθένα και ανέπτυσσαν ταχύτητα 15-20 χλμ/ωρα.
Το δίκτυο των γραμμών που χρησιμοποίησε τελικά το ηλεκτροκίνητο τραμ δεν ξεπερνά εκείνο του ιππήλατου.
Έτσι, οι βασικές γραμμές για αρκετά χρόνια θα παραμείνουν δύο.

Η πρώτη ακολουθούσε τη διαδρομή Ντεπώ - Βασ. Όλγας – Παραλία - Πλατεία Ελευθερίας - Τελωνείο. Το 1926 οι γραμμές απο την παραλία ξηλώθηκαν και τοποθετήθηκαν στις οδούς Τσιμισκή και Παύλου Μελά. Το τραμ κατέληγε στο οικοδομικό τετράγωνο που περικλείουν οι δρόμοι Τσιμισκή, Βενιζέλου, Αγίου Μηνά και Ίωνος Δραγούμη.

Η δεύτερη γραμμή από το ύψος του Λευκού Πύργου διακλαδίζονταν από τη προηγούμενη και ακολουθούσε τη διαδρομή: Λευκός Πύργος - Εθνικής Αμύνης – Συντριβάνι – Εγνατία – Βαρδάρη – Παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός – Μπεχτσινάρ. Οι γραμμές του τραμ ήταν διπλής κατεύθυνσης. Τα αρχικά σχέδια των γραμμών του τραμ, φυλάσσονται σήμερα στο Αρχείο Επιχειρήσεων και Ιδιωτών του Κέντρου Ιστορίας Θεσσαλονίκης.

Στις 16.4.1912 η οθωμανική κυβέρνηση υποχρεώνει την Εταιρεία Ηλεκτροφωτισμού να ενοποιηθεί με την Εταιρεία Τροχιοδρόμων, για να δημιουργηθεί η ΕΤΗΘ. Τα κεφάλαια της Εταιρείας είναι βελγικά και έδρα της οι Βρυξέλλες.

Κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο οι τροχιόδρομοι διασταυρώθηκαν με τους σιδηροδρόμους, που οι στρατοί της Αντάντ έκριναν απαραίτητους για την εξυπηρέτηση των νοσηλευτικών και άλλων αναγκών του πολέμου.

 
Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες, το 1917 προεκτάθηκε η γραμμή που περνούσε από το Συντριβάνι, μέχρι τη συνοικία της Ευαγγελίστριας.
Μια μονή γραμμή στρώθηκε από την οδό 25ης Μαρτίου μέχρι την οδό Κωνσταντινουπόλεως, ενώ το 1926 στρώθηκε και η γραμμη Λεωφόρος Στρατού – Νοσοκομείο Χιρς (Ιπποκράτειο) που αργότερα προεκτάθηκε μέχρι την οδό 25ης Μαρτιίου.

Ήδη οι τροχιοδρομικοί έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση. Στην ελληνική Θεσσαλονίκη θα αποτελέσουν πρότυπο και για άλλους κλάδους, αφού θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν την υλοποίηση πολλών αιτημάτων τους.
 Το ελληνικό κράτος αναγκάζεται δύο φορές (1919 και 1924) να επιτάξει την ΕΤΗΘ, γιατί τα παράπονα των πολιτών διογκώνονται.
Το 1934 οι τροχιόδρομοι είχαν γραμμές συνολικού μήκους 25 χλμ. και διέθεταν 102 οχήματα. Κάποιες σκέψεις για επέκταση της τροχιοδρομικής γραμμής προς την Τούμπα και την Καλαμαριά έμειναν τελικά απραγματοποίητες.
Αξίζει να αναφερθεί ότι στις αρχές του 20ου αιώνα και εξαιτίας των γεγονότων του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της πυρκαγιάς του 1917 σημειώθηκαν πολλές αλλαγές στο τροχιοδρομικό δίκτυο της πόλης.

Στις 27.9.1940 ο Ι. Μεταξάς αναγκάζεται να εξαγοράσει την Εταιρεία. Στο κράτος παραδίδονται 102 οχήματα τραμ (τα 51 ρυμουλκά). Η κρατική ΚΕΤΘ είναι γεγονός.
Παρ' όλες τις περιπέτειες της Κατοχής, τα τραμ θα επιβιώσουν. Μετά την απελευθέρωση, οι εργαζόμενοι αγωνίζονται να συντηρήσουν τα τραμ. Παρ' όλα αυτά, το 1945 το τμήμα της γραμμής από τον Βαρδάρη μέχρι το Μπεχτσινάρ και η διακλάδωσή της προς τον παλιό Σταθμό καταργούνται. Το 1949 η γραμμή που σταματούσε στο Χιρς επεκτείνεται μέχρι τη Μπότσαρη και το 1950 φθάνει στη Μαρασλή, για να ενωθεί με τη γραμμή της Μαρτίου.
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι γραμμές που λειτούργησαν ήταν τρεις.
•   Ντεπώ - Τσιμισκή (Ι. Δραγούμη)
•   Χαριλάου - Πλατεία Μεταξά (Βαρδαρίου)
•   Ντεπώ - Χαριλάου


Ωστόσο το 1954 η Κυβέρνηση αποφασίζει την κατάργηση του τραμ και στις 8 Μαΐου 1954, ξηλώθηκε η γραμμή της Β. Όλγας, ενώ με διάφορες προφάσεις αρχίζει να διακόπτετε η λειτουργία του τραμ, και στις 27 Ιουλίου 1957 το τραμ περνάει για τελευταία φορά από την Εγνατία. Εμπρός ένας υπάλληλος ανέμιζε μια λευκή σημαία. Η εκμετάλλευση των αστικών συγκοινωνιών ανατέθηκε στο νεοσύστατο τότε ΟΑΣΘ.

Το κτιριακό συγκρότημα που στεγάζει σήμερα τις εγκαταστάσεις της μηχανοκίνητης Αστυνομίας, στη συμβολή των οδών Β. Όλγας και Νέστορα Τύπα, στο Ντεπώ, αποτελούσε το μηχανοστάσιο (depot) της Εταιρείας, εξ ου και το όνομα της περιοχής γύρω από αυτό. Κτίστηκε σε σχέδια του Pietro Arigoni. Σύμφωνα με σχέδιο του 1930 της συλλογής Γ. Βουγιατζή οι εγκαταστάσεις αυτές αποτελούνται από τα παρακάτω κτίρια:
α) γραφεία της εταιρείας (bureaux),
β) αποθήκη βαγονιών (remise des wagons),
γ) μηχανοστάσιο (ateliers de reparations),
δ) κατοικίες προσωπικού (logements des ateliers),
ε) μηχανουργείο (machinerie).
Πριν το 1907, τότε δηλαδή που το τραμ ηταν ιππήλατο υπήρχαν στο χώρο αυτό και εγκαταστάσεις στάβλων.

Όλο το συγκρότημα, χαρακτηρίστηκε σαν “Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο”, με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού.
Σήμερα 
Σήμερα επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο! Το Συμβούλιο Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΣΑΣΘ), το οποίο εκπονεί μελέτη για το επίγειο μέσο σε σταθερή τροχιά, ολοκλήρωσε την πρώτη φάση της και πλέον βρίσκεται στη δεύτερη και τελική.
«Το τραμ είναι το μεγάλο μας στοίχημα και πιστεύουμε πως μπορεί να προχωρήσει. Ως ΣΑΣΘ κάναμε μια πολύ σημαντική προεργασία, ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένα στοιχεία και δεδομένα για το τραμ κι όχι απλώς ιδέες και μακέτες», δηλώνει ο νέος πρόεδρος του Συμβουλίου, Γιάννης Παλαιστής.
Ο ίδιος προσθέτει ότι το ΣΑΣΘ συμμετέχει στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Ecotale», στο πλαίσιο του οποίου διερευνάται η κατασκευή γραμμής τραμ στη Θεσσαλονίκη. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα άρχισε τον Ιανουάριο του 2012 και θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο του 2014. Τότε θα πρέπει να έχει επιλεγεί το βέλτιστο σενάριο διέλευσης του τραμ και να έχει εκπονηθεί μελέτη σκοπιμότητας.
«Αυτήν τη στιγμή υπάρχει ένα προτεινόμενο δίκτυο 24 χιλιομέτρων, το οποίο δεν ανταγωνίζεται το μετρό, ακόμη και στην περίπτωση που υλοποιηθούν όλες οι προβλεπόμενες επεκτάσεις του. Στόχος είναι να υπάρξει μελετητική ωριμότητα, ώστε η Θεσσαλονίκη να είναι σε θέση να διεκδικήσει κονδύλια για τη χρηματοδότηση του τραμ από τη νέα προγραμματική περίοδο (2014 – 2020)», αναφέρει ο κ. Παλαιστής. Ο ίδιος προσθέτει: «Αποτελεί για μένα στοίχημα να ολοκληρωθούν το ταχύτερο δυνατό οι μελετητικές διαδικασίες, ώστε, σε συνεργασία με τους φορείς της Θεσσαλονίκης, να υπάρχει πλήρης ωριμότητα για την ένταξη της κατασκευής του έργου στην επόμενη προγραμματική περίοδο. Ο,τι κι αν συμβεί με το μετρό, για το οποίο ελπίζω και εύχομαι απεμπλοκή από όλα τα προβλήματα και επιτάχυνση των εργασιών, θεωρώ ότι το τραμ μπορεί γρήγορα να προσφέρει μία εναλλακτική και αξιόπιστη λύση για τις μετακινήσεις των Θεσσαλονικέων».
Τρία δρομολόγια
Η διερεύνηση των δυνατοτήτων που υπάρχουν για τη δημιουργία γραμμής τραμ έγινε από τον καθηγητή του ΑΠΘ, Χρήστο Πυργίδη, για λογαριασμό του ΣΑΣΘ. Σε αυτήν τη δεύτερη και τελική φάση των μελετών, υπάρχουν τρία προτεινόμενα δρομολόγια διέλευσης της γραμμής. Στα δρομολόγια αυτά προβλέπεται το τραμ να μπορεί να λειτουργεί και συμπληρωματικά προς το μετρό, αλλά και αυτόνομα. Κι αυτό καθώς το ζητούμενο είναι το επίγειο μέσο σε σταθερή τροχιά να μπορέσει να προχωρήσει το συντομότερο δυνατό, ανεξάρτητα από τυχόν προβλήματα ή νέες καθυστερήσεις στο μετρό.
Οπως και να έχει, οι δυτικές συνοικίες και ειδικά ο Εύοσμος φαίνεται ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρεθούν στο επίκεντρο του τραμ και θα ενωθούν τόσο με το κέντρο της Θεσσαλονίκης, όσο και με περιοχές που βρίσκονται ανατολικά. Αλλωστε οι δυτικές συνοικίες, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΑΣΘ, έχουν προτεραιότητα, αφού προς το παρόν το μετρό προχωρά προς την ανατολική πλευρά της πόλης.
Αναλυτικά, τα εξεταζόμενα δρομολόγια διέλευσης του τραμ είναι:
1) Πλατεία Ευόσμου – Ανω Τούμπα – Κλινική «Γένεσις» μέσω Τσιμισκή και Κωνσταντίνου Καραμανλή (πρώην Νέα Εγνατία).
2) Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός – Ανω Τούμπα – Κλινική «Γένεσις» μέσω Αγίου Δημητρίου και Κωνσταντίνου Καραμανλή (πρώην Νέα Εγνατία). Το δρομολόγιο αυτό μπορεί να προκριθεί, εφόσον το μετρό αποφασιστεί να επεκταθεί ώς τον Εύοσμο.
3) Πλατεία Ευόσμου – Νέος Σιδηροδρομικός Σταθμός – Νομαρχία (μέσω Β. Ολγας) – Μίκρα.
Το κόστος του τραμ ανά χιλιόμετρο κυμαίνεται μεταξύ 18 και 20 εκατ. ευρώ, ενώ στόχος είναι να μπορεί να κυκλοφορεί στη Θεσσαλονίκη το 2017.

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

Benjamin Franklin

"Ό,τι συντηρεί μία κακή συνήθεια, αρκεί για να θρέψει δύο παιδιά."

"Οι δανειστές έχουν πάντα καλύτερη μνήμη από τους οφειλέτες"

"Αν θέλεις να πλουτίσεις, σκέψου τόσο την απόκτηση όσο και την εξοικονόμηση του χρήματος"

"Νωρίς για ύπνο και ξύπνημα νωρίς, κάνουν τον άνδρα να είναι πλούσιος, σοφός και υγιής" 

"Προσοχή στα μικροέξοδα: οι μικρές διαρροές βουλιάζουν τα μεγάλα πλοία" 
 
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (1706-1790) γεννήθηκε στη Βοστώνη. Ηταν το δέκατο πέμπτο από τα 17 παιδιά που απέκτησε από τους δύο γάμους του ο φτωχός σαπωνοποιός και κηροποιός Ιωσίας Φραγκλίνος. Μολονότι ο Βενιαμίν έδειξε από πολύ ενωρίς την έφεσή του για τα γράμματα, οι εγκύκλιες σπουδές του κράτησαν μόνο δύο χρόνια. 

Δέκα ετών ο Βενιαμίν υποχρεώθηκε να αφήσει το σχολείο και να πάει να δουλέψει στο σαπωνοποιείο του πατέρα του. Στα 13 του μπήκε μαθητευόμενος στο τυπογραφείο του αδελφού του Τζέιμς, εργασία που του άνοιξε τον κόσμο της γνώσης. Ολον τον ελεύθερο χρόνο του ο νεαρός Φραγκλίνος τον διέθετε στο να μελετάει επιστημονικά και άλλα συγγράμματα και να γράφει σατιρικά δοκίμια και ποιήματα, μολονότι ο πατέρας του πίστευε ότι «οι ποιητές ήταν πάντα ζητιάνοι».
Τυπογραφία και γνώση
Στα 17 του χρόνια, και αφού μάλωσε με τον αδελφό του, ο Φραγκλίνος έφυγε από τη Βοστώνη και πήγε σε αναζήτηση καλύτερης τύχης στη Φιλαδέλφεια, όπου έπιασε δουλειά ως τυπογράφος και άρχισε να κάνει φίλους. Ο κυβερνήτης της Πενσυλβανίας Γουίλιαμ Κιθ έπεισε τον Φραγκλίνο να πάει στο Λονδίνο για να βελτιώσει την τέχνη του, με την υπόσχεση ότι θα του έδινε συστατικές επιστολές προς τους εκεί ισχυρούς γνωστούς του. Ο Κιθ όμως δεν κράτησε την υπόσχεσή του και έτσι ο 18χρονος Βενιαμίν βρέθηκε στο Λονδίνο χωρίς να γνωρίζει κανέναν. Επιασε όμως δουλειά σε τυπογραφείο και η φιλομάθειά του τον ώθησε να έρθει σε επαφή με την ευρωπαϊκή επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη.
Επιστρέφοντας στη Φιλαδέλφεια τον Οκτώβριο του 1726, ο Φραγκλίνος συνέχισε το επάγγελμα του τυπογράφου με τη δική του πλέον μικρή επιχείρηση και εξέδωσε την «Εφημερίδα της Πενσυλβανίας» (Pennsylvania Gazette), στην οποία δημοσιογραφούσε και ο ίδιος, και από το 1732 ως το 1757 εξέδιδε κάθε χρόνο το Poor Richard's Almanack, ένα είδος ημερολογίου με εκλαϊκευμένες επιστημονικές γνώσεις και συμβουλές για την προσωπική επιτυχία του καθενός με γνώμονα τα χρηστά ήθη. Το Αλμανάκ του Φραγκλίνου γνώρισε εκπληκτική επιτυχία, μπεστ σέλερ της εποχής, η περιληπτική έκδοσή του με τον τίτλο «The Way to the Wealth» (Ο δρόμος προς τον πλούτο) μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.


«Συγχωρήστε με, κύριοι από το κοινό, που σας βάζω στον κόπο να διαβάσετε και λίγες ανοησίες μου. Είμαι άλλωστε σίγουρος ότι πρόσφατα έχω διαβάσει πολλές από τις δικές σας και συνεπώς δικαιούμαι από εσάς (τουλάχιστον απ’ όσους είστε συγγραφείς) και λίγη επιείκεια».

Aπευθυνόταν στις μάζες των μικρομεσαίων στρωμάτων και, κυρίως, σε εμπόρους, τεχνίτες και αντιπροσώπους στους οποίους ο Φραγκλίνος αναζήτησε τα στηρίγματα του οικονομικού του ρασιοναλισμού.
Ο Μαξ Βέμπε ρχρησιμοποίησε τις «Συμβουλές προς έναν νέο έμπορο» από το «Αλμανάκ», ως υπόδειγμα στην κλασική κοινωνιολογική του πραγματεία «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα ανάπτυξης του καπιταλισμού».
«Η ιδιορρυθμία αυτής της “φιλοσοφίας της φιλαργυρίας”, έγραφε ο Βέμπερ, είναι το ιδεώδες του έντιμου ανθρώπου της εγνωσμένης πίστης και, προπάντων, η ιδέα της υποχρέωσης του ατόμου να αυξάνει το κεφάλαιό του - κάτι που αναγνωρίζεται ως αυτοσκοπός. Αυτό που κηρύσσεται εδώ δεν είναι απλώς μια τεχνική της ζωής αλλά μια ιδιόρρυθμη ηθική… δεν είναι μόνον η “επιχειρηματική πανουργία” αλλά ένα ήθος που εξωτερικεύεται… που προσανατολίζεται ωφελιμιστικά…»

http://s.enet.gr/resources/2010-12/dollar-thumb-medium.jpg
Ο Φραγκλίνος, που μαζί με την «Αυτοβιογραφία» του έγραφε εν αγνοία του την πρώτη ιστορία της Αμερικής του 18ου αιώνα, ανταμείφθηκε από τους συμπατριώτες του: διδάσκεται ακόμα στα σχολεία των ΗΠΑ, και ενώ ο Τζορτζ Ουάσιγκτον φιγουράρει στο χαρτονόμισμα του ενός δολαρίου, αυτός, ως υποστηρικτής της έκδοσης χαρτονομισμάτων, φιγουράρει στο εκατοδόλαρο.
.
Αλεξικέραυνα και πολιτική
Εχοντας πλέον συγκεντρώσει αρκετή περιουσία ο Φραγκλίνος άρχισε να ασχολείται ενεργά με τα κοινά: με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκαν πυροσβεστική υπηρεσία, ασφαλιστική εταιρεία, νοσοκομείο και δημόσια βιβλιοθήκη, όλα πρωτόγνωρα για τις αγγλικές αποικίες της Βόρειας Αμερικής.
Το πραγματικό όμως πάθος του Φραγκλίνου ήταν οι φυσικές επιστήμες. Ασχολήθηκε κυρίως με τον ηλεκτρισμό αποδεικνύοντας ότι ο κεραυνός είναι ένα ηλεκτρικό φαινόμενο από το οποίο ο άνθρωπος μπορεί να προστατευτεί με το αλεξικέραυνο, το οποίο εφηύρε έπειτα από επικίνδυνα πειράματα που έκανε ο ίδιος. (λεπτομέρειες εδώ)
H φήμη του Φραγκλίνου πέρασε τον Ατλαντικό. H ανταλλαγή επιστημονικών απόψεων με έγκριτους Ευρωπαίους του χώρου τον έκανε διάσημο και σεβαστό στη Γηραιά Ηπειρο.
Παράλληλα με τα επιστημονικά και συγγραφικά ενδιαφέροντά του ο Φραγκλίνος εξακολουθούσε να ασχολείται με τα κοινά. Το 1748 πούλησε το τυπογραφείο του και αποφάσισε να μπει στην ενεργό πολιτική. Δύο χρόνια αργότερα εξελέγη μέλος του τοπικού Κοινοβουλίου της Πενσυλβανίας.
Ως πολιτικός ο Φραγκλίνος αποδείχθηκε πολύ ικανός στα διοικητικά θέματα. Το μεγαλύτερο επίτευγμα της πρώτης φάσης της πολιτικής του σταδιοδρομίας ήταν η αναμόρφωση της ταχυδρομικής υπηρεσίας.
Διπλωματία και Ανεξαρτησία

Ωστόσο τη μεγάλη πολιτική φήμη του ο Φραγκλίνος την απέκτησε με τους επιτυχημένους διπλωματικούς χειρισμούς του με τη Μεγάλη Βρετανία και αργότερα με τη Γαλλία. Το 1754, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Πενσυλβανίας στο συνέδριο του Ολμπανι, όπου η Αγγλία είχε ζητήσει από τους εκπροσώπους των αποικιών να βελτιώσουν τις σχέσεις τους με τους Ινδιάνους και να συμμετάσχουν ενεργά στην άμυνα εναντίον της Γαλλίας, ο Φραγκλίνος πρότεινε ένα διευρυμένο Σχέδιο Ενωσης των αποικιών. Μολονότι το σχέδιο δεν υιοθετήθηκε, ορισμένα μέρη του θα χρησιμοποιηθούν αργότερα στα Αρθρα της Συνομοσπονδίας και του Συντάγματος.
Το 1757 ο Φραγκλίνος στάλθηκε από το Κοινοβούλιο της Πενσυλβανίας στην Αγγλία για να διαπραγματευθεί με τη βρετανική κυβέρνηση διάφορα σοβαρά φορολογικά και οικονομικά προβλήματα των αποικιών. Στην Αγγλία ο Φραγκλίνος παρέμεινε πέντε χρόνια και απέδειξε τις δεινές διπλωματικές ικανότητές του πετυχαίνοντας αρκετά ικανοποιητικές ρυθμίσεις προς όφελος των κατοίκων της Βόρειας Αμερικής.
Στο μεταξύ το αίτημα της ανεξαρτησίας των αποικιών από τη Βρετανική Αυτοκρατορία όλο και διογκωνόταν. Ο Φραγκλίνος έκλινε περισσότερο προς μια συμβιβαστική λύση, δηλαδή ένα σύστημα αυτοδιοίκησης των αποικιών. Οταν όμως, το 1764, απεσταλμένος και πάλι στην Αγγλία, προσέκρουσε στην αδιαλλαξία του βρετανικού στέμματος, ο Φραγκλίνος έγινε υπέρμαχος της ανεξαρτησίας. Και αν ο Τζορτζ Γουάσιγκτον διακρίθηκε κατά την Αμερικανική Επανάσταση στα πεδία των μαχών, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έδωσε τις μάχες του σε διπλωματικό επίπεδο.
Ο ορθολογισμός και η διαπραγματευτική ικανότητα του Φραγκλίνου συνέβαλαν αποφασιστικά στη δημιουργία του ανεξάρτητου κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Είναι ο μόνος από τους πρωτεργάτες της αμερικανικής ανεξαρτησίας ο οποίος υπέγραψε και τα τέσσερα θεμελιώδη κείμενα της σύστασης του νέου κράτους: τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας (1776), τη Συνθήκη Συμμαχίας, Φιλίας και Εμπορίου με τη Γαλλία (1778), τη Συνθήκη Ειρήνης Αγγλίας, Γαλλίας και Ηνωμένων Πολιτειών (1782) και το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών (1787).
Προτεσταντική ηθική
Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος υπήρξε επίσης ένθερμος υποστηρικτής της κατάργησης της δουλείας, ως τα βαθιά του γεράματα παρέμεινε πάντα αγαπητός στους συμπατριώτες του και με τη νηφαλιότητά του λειτούργησε ως εξισορροπητικός παράγοντας στην οξυμένη πολιτική κατάσταση που ακολούθησε την ανεξαρτησία.
H υστεροφημία του Βενιαμίν Φραγκλίνου παραμένει εν πολλοίς αναλλοίωτη, αν και δεν έλειψαν εκείνοι - μεταξύ τους και μερικοί σημαντικοί - που δεν τον περιέβαλλαν με μεγάλη συμπάθεια. Ο διάσημος άγγλος συγγραφέας Ντ. X. Λόρενς λόγου χάρη θεωρούσε τον Φραγκλίνο ως την επιτομή των χειρότερων χαρακτηριστικών των Αμερικανών, ενώ ο μεγάλος γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ υποστήριξε ότι ο Φραγκλίνος ήταν το παράδειγμα της «προτεσταντικής ηθικής» η οποία συνέβαλε στο να διαμορφωθούν τα μελανότερα σημεία του σύγχρονου καπιταλισμού.
Το μαγικό τετράγωνο του Βενιαμίν Φραγκλινου:

                 52  61  4 13 20 29 36 45
                 14  3  62 51 46 35 30 19
                 53  60  5 12 21 28 37 44
                 11   6 59 54 43 38 27 22
                 55  58  7 10 23 26 39 42
                  9   8 57 56 41 40 25 24
                 50  63  2 15 18 31 34 47
                 16   1 64 49 48 33 32 17
Παρατηρούμε ότι κάθε γραμμή ή στήλη του μαγικού τετραγώνου του έχει άθροισμα 260. Παρατηρήστε ότι  αν πάρουμε το μισό κάθε γραμμής ή στήλης   το άθροισμα τους  ισούται με το μισό του 260. Επιπροσθέτως  αν πάρουμε  τα μισά των διαγώνιων ανά δυο  σχηματίζονται  «τόξα» τα οποία έχουν όλα το ίδιο άθροισμα το οποίο ισούται επίσης με 260. Δείτε τα παρακάτω σχήματα.

                    χ - - - - - - -   χ - - - - - -χ
                    - χ - - - - - -   - χ - - - - χ -
                    - - χ - - - - -   - - χ - - χ - -
                    - - - χ - - - -   - - - χ χ - - -
                    - - - χ - - - -   - - - - - - - -
                    - - χ - - - - -   - - - - - - - -
                    - χ - - - - - -   - - - - - - - -
                    χ - - - - - - -   - - - - - - - -

                    - - - - - - - -   - - - - - - -χ
                    - - - - - - - -   - - - - - - χ -
                    - - - - - - - -   - - - - - χ - -
                    - - - - - - - -   - - - - χ - - -
                    - - - χ χ - - -   - - - - χ - - -
                    - - χ - - χ - -   - - - - - χ - -
                    - χ - - - - χ -   - - - - - - χ -
                    χ - - - - - - χ   - - - - - - -χ


Οι ιδιότητες του τετραγώνου του Φραγκλίνου δεν σταματούν εδώ , το άθροισμα 260 εμφανίζεται αναπάντεχα σε πολλές διατάξεις των κελιών του τετραγώνου. Όπως στα σχήματα που ακολουθούν
    - - - - - - - χ       - - - - - - χ -        - - - - - χ - -
    χ - - - - - - -       - - - - - - - χ        - - - - - - χ -
    - χ - - - - - -       χ - - - - - - -        - - - - - - -χ
    - - χ - - - - -       - χ - - - - - -        χ - - - - - - -
    - - χ - - - - -       - χ - - - - - -        χ - - - - - - -
    - χ - - - - - -       χ - - - - - - -        - - - - - - - χ
    χ - - - - - - -       - - - - - - - χ        - - - - - - χ -
    - - - - - - - χ       - - - - - - χ -        - - - - - χ - -



                          χ - χ - - χ - χ
                          - χ - - - - χ -
                          χ - - - - - - χ
                          - - - - - - - -
                          - - - - - - - -
                          - - - - - - - -
                          - - - - - - - -
                          - - - - - - - -


              - χ - - - - χ -               χ - - - - - - χ
              χ - - - - - - χ               - - - - - - - -
              - - - - - - - -               - - - - - - - -
              - - - - - - - -               - - - χ χ - - -
              - - - - - - - -               - - - χ χ - - -
              - - - - - - - -               - - - - - - - -
              χ - - - - - - χ               - - - - - - - -
              - χ - - - - χ -               χ - - - - - - χ

http://www.biblionet.gr/images/covers/b182673.jpg 
Το βιβλίο "Ο δρόμος προς τον πλούτο" είναι μια ρεαλιστκή και γοητευτική προσέγγιση σε θέματα θεμελιώδη για την οικονομία και την κοινωνία, και κυρίως πάνω στο αιώνιο όνειρο της απόκτησης του πλούτου.

Στις σελίδες του εμπεριέχονται απλές και χρηστικές συμβουλές, άλλοτε με αυστηρό κι άλλοτε με χαριτωμένο τρόπο, όπως και αλήθειες πανανθρώπινες, που ιδιαιτέρως σε περιόδους οικονομικής κρίσης καθίστανται περισσότερο επίκαιρες από ποτέ.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πολύτιμο εργαλείο σκέψης και έρευνας απευθυνόμενο σε όλες τις ηλικίες, ένα έργο πραγματικά κλασικό και διαχρονικό.  

Ένα δείγμα εδώ

http://www.biblionet.gr/images/covers/b33529.jpg

Franklin, Benjamin, 1706-1790. Οι Ινδιάνοι, μετάφραση Σπύρος Κοτρώτσιος, Ελεύθερος Τύπος, 1995.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Αμόλα καλούμπα!


«Ο αϊτός του Μίμη πετά. Πετά υψηλά στον ουρανό. Φαίνεται σαν πουλί. Ο Μίμης τον καμαρώνει και κρατεί το σχοινί γερά». Στην εικόνα του παλιού αναγνωστικού, διά χειρός (πιθανότατα) Κωνσταντίνου Γραμματόπουλου, δεσπόζει ο Μίμης, ένα κορίτσι-χωρίς-όνομα (η αδελφή του; μια γειτονοπούλα; κάποια συμμαθήτρια;), στέγες κεραμιδωτές και ένας ουρανός με αετούς. Ο κοντοκουρεμένος, σχεδόν γουλί, μπόμπιρας κουμαντάρει γερά τον χαρταετό, το κοριτσάκι κρατά στο ένα χέρι την καλούμπα ενώ ακουμπά το άλλο στον ώμο του Μίμη. Εξιδανικευμένες εικόνες, ρομαντικά στερεότυπα (όχι χωρίς έναν υπόγειο καταμερισμό ρόλων και εργασιών), ακαθόριστο τοπίο, μεταξύ πόλης και υπαίθρου, και μια γλυκόπικρη γεύση νοσταλγίας, που αργότερα απαθανατίστηκε σε γραμματόσημα και τετράδια που εξέδωσαν τα Ελληνικά Ταχυδρομεία.
Ο «έλλην χαρταετός» της Καθαράς Δευτέρας είχε το χάρισμα να κατασκευάζεται από φυσικά υλικά: χαρτί, ξύλο και σπάγκο, παλιότερα μάλιστα με αυτοσχέδιες ζωγραφιές, για να κατακτήσει, πρόσκαιρα έστω, τον ουρανό, και κάποιοι από αυτούς, προνομιούχοι, να «μιλήσουν με τον Θεό», αν κάποτε φτάσει στον Μεγαλοδύναμο το χειρόγραφο σημείωμα στην άκρη της ουράς. Σ’ αυτόν συναντώνται τα «τσερκένια» των Σμυρνιών, οι «ουτσουρμάδες» των Κωνσταντινουπολιτών, πριν και μετά τα «Σεπτεμβριανά», πριν και μετά την «Πολίτικη κουζίνα», τα «πουλιά» των Ποντίων και ο «φυσούνας» των Επτανησίων, όπως μάς θυμίζει ο Δημήτρης Σ. Λουκάτος στο εξαιρετικό βιβλίο του «Πασχαλινά και της Ανοιξης», στην παλιά καλή σειρά των εκδόσεων Φιλιππότη.
Αυτό το «εύθυμον έθιμον», που για τους λαούς της Ανατολής είναι αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους, όπως το τάι τσι και η εκπαίδευση των καναρινιών, αλλά και για τους Ευρωπαίους, που με καλό καιρό κατακλύζουν τα πάρκα και πετάνε κατά μόνας τους «αετούς», διατηρεί σε μας εκείνη τη νοσταλγική νότα, με το σόι γύρω από το τραπέζι και τη μητρική ταραμοσαλάτα (με ψωμί, όχι με πατάτα), που δίνει χρώμα και γεύση στην ανάμνηση.
Κι όταν ο αττικός ουρανός γέμιζε με τα φτερωτά εξάγωνα, πρόβαλλε ένα patchwork, μια πολύχρωμη κουβέρτα, και η πόλη γινόταν, έστω και για λίγες ώρες, μια Παιδική Χαρά, με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών, την αυτοπεποίθηση του (συνήθως «ξερόλα») πατέρα, την ανησυχία της γιαγιάς, «να προσέξουνε τα καλώδια της ΔΕΗ», κι όλα ή σχεδόν όλα ξαναζωντανεύουν σαν τρισδιάστατη εικόνα στο παλιό αναγνωστικό: η μαεστρία και τα «ζύγια», η πείρα και η μαστοριά, η «λάσκα» και η «κόντρα», η βιασύνη και η απογοήτευση, τα πάντα χορεύουν στο λίκνισμα του χαρταετού, έστω και σε φθίνουσα πλέον πορεία. Ο «αϊτός» ήταν μια συμβολική σκυτάλη ανάμεσα στον πατέρα και τον γιο, όμως τα παιδιά των παιδιών μας θα πετάνε κι αυτά, μαζί με τα παιδιά τους, χαρταετό;
Εκείνη πάντως τη μέρα, «οι ουρανοί είναι δικοί μας», καθώς θαυμάζουμε (ή αναπολούμε) το έργο μας, με την ίδια αισιοδοξία που ατενίζαμε, νεότεροι, το μέλλον. Κι όταν ξεχώριζε ένας χαρταετός με τα χρώματα της αγαπημένης ομάδας, αυτό ήταν ένα καλό σημάδι για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Και κάπου, στο τέλος της μέρας, ορισμένοι ικανοποιούνται με τη σκέψη ότι κάποιοι «αϊτοί» κέρδισαν για πάντα την ελευθερία τους κι άλλοι πάλι φυλάνε μια ανεπαίσθητη θλίψη, καθώς παρατηρούν τον νεκρό χαρταετό μπλεγμένο στα καλώδια της ΔΕΗ. Ακριβώς, όπως φοβόταν κι η γιαγιά.




Στα μέσα του Ιούνη του 1752 ο πολιτικός και επιστήμονας Βενιαμίν Φραγκλίνος (17 Ιανουαρίου 1706 – 17 Απριλίου 1790), ένας από τους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, πέταξε το διασημότερο χαρταετό στην ιστορία της ανθρωπότητας: αυτόν με τον οποίο απέδειξε ότι ο κεραυνός δεν είναι τίποτα άλλο από στατικός ηλεκτρισμός.


Ο  διακεκριμένος ήδη πολιτικός, συγγραφέας και επιστήμονας είχε ιδιαίτερο πάθος με τις φυσικές επιστήμες. Το 1743 ήταν μάρτυρας του πειράματος του Γκραίυ με το ηλεκτρισμένο αγόρι που κρεμόταν από μεταξωτά σκοινιά και αργότερα διηγήθηκε ότι του δημιουργήθηκε η εντύπωση πως «ένα είδος φωτιάς διαχεόταν σε ολόκληρο το χώρο». Δυο χρόνια αργότερα προκάλεσαν αίσθηση τα δημοσιεύματα για τα ηλεκτρικά πειράματα που είχαν λάβει χώρα στη Γερμανία, κάτι το οποίο είναι πιθανόν να ώθησε τον Φραγκλίνο ακόμα περισσότερο στην προσεκτική μελέτη και τη διεξαγωγή πειραμάτων με ηλεκτρισμό.

Το 1747 ανακοίνωσε την ιδιότητα αιχμηρών αγωγών να «σύρουν προς τα έξω και να αφαιρούν το ηλεκτρικό πυρ». Προφανώς επρόκειτο για ακίδες σε ηλεκτροστατικό πεδίο, γύρω από τις οποίες το πεδίο είναι ιδιαίτερα ισχυρό κι έτσι προκαλείται σπινθήρας εφόσον έχουν γειωθεί, όπως γνωρίζουμε σήμερα. Από τον σπινθήρα στο σκοτεινό δωμάτιο ο Φραγκλίνος συμπέρανε ότι κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβαίνει και με τον κεραυνό στον ουρανό. Το 1749 άρχισε πειράματα με αστραπές και το 1752 πραγματοποίησε το θρυλικό πείραμά του με το χαρταετό. Ο αετός αυτός είχε στο πλαίσιό του στερεωμένο ένα σύρμα που συνδεόταν μέσω βρεγμένου σπάγκου με ένα κλειδί, το οποίο κρατούσε ο Φραγκλίνος με μια μεταξωτή κορδέλα.
Ο ίδιος περιέγραψε αναλυτικά το πείραμά του, προκειμένου να αποφευχθούν οι θανατηφόρες ηλεκτροπληξίες, που δεν έλειπαν από τα πειράματα για τον ηλεκτρισμό: «Στην άκρη του κάθετου ξύλου (του αετού) πρέπει να στηριχτεί ένα μεταλλικό έλασμα πολύ μυτερό, που να ξεπερνά το ξύλο κατά ένα πόδι. Στην άκρη του σπάγκου, κοντά στο χέρι, πρέπει να δεθεί μια μεταξωτή κορδέλα. Στο σημείο του κόμπου που συνδέει τον σπάγκο με την κορδέλα, πρέπει να τοποθετήσουμε ένα κλειδί. "Πετάμε" τον αετό, όταν βλέπουμε να έρχονται τα σύννεφα της καταιγίδας. Ο άνθρωπος που κρατάει τον σπάγκο πρέπει να βρίσκεται κάτω από το περβάζι μιας πόρτας ή ενός παραθύρου, ή να καλύπτεται με οποιονδήποτε τρόπο ώστε να μείνει στεγνή η μεταξωτή κορδέλα. Πρέπει, επίσης, να προσέξει να μην ακουμπήσει την πόρτα ή το παράθυρο. Μόλις φτάσει πάνω από τον χαρταετό το πρώτο σύννεφο, το μυτερό έλασμα τραβάει την ηλεκτρική φωτιά απ' αυτό, και έτσι ηλεκτρίζεται η όλη διάταξη• οι ελεύθερες ίνες του σπάγκου τεντώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις, και έλκονται αν πλησιάσουμε το δάκτυλο μας. Όταν η βροχή διαβρέξει τον χαρταετό και τον σπάγκο, έτσι που να μπορεί να άγει ελεύθερα την ηλεκτρική φωτιά, θα διαπιστώσετε ότι αυτή ρέει ελεύθερα από το κλειδί προς το χέρι σας. Στο κλειδί φορτίζεται το φιαλίδιο (μια πρώιμη μορφή πυκνωτή), οπότε μπορούμε να πάρουμε ηλεκτρική φωτιά που θα κάψει τα πνεύματα ή θα μας επιτρέψει να κάνουμε οποιοδήποτε από τα πειράματα του ηλεκτρισμού —τα οποία εκτελούνται συνήθως με τη βοήθεια μιας σφαίρας ή ενός κυλίνδρου που τρίβουμε. Έτσι, λοιπόν, αποδεικνύεται η σύμφυση του ηλεκτρισμού και του κεραυνού».
Την ίδια χρονιά ο L. Lemonnier, επαναλαμβάνοντας το πείραμα του Φραγκλίνου, διαπίστωσε ότι ακόμη και σε μια ανέφελη και καθαρή ημέρα ο αέρας είναι ηλεκτρικά φορτισμένος. Αργότερα, το 19ο αιώνα, έγινε σημαντική πρόοδος στην κατανόηση των ιδιοτήτων της αστραπής όταν εφευρέθηκαν η φωτογραφία και τα φασματοσκοπικά εργαλεία. 

Αν ο χαρταετός σας μπλεχτεί στα σύρματα, τότε για την ασφάλειά σας:
- μην επιχειρήσετε να τον απελευθερώσετε τραβώντας τον σπάγκο ή χρησιμοποιώντας άλλα αντικείμενα, ακόμη και ξύλινα,
-  σε καμιά περίπτωση μην προσπαθήσετε να αναρριχηθείτε πάνω στους πύργους ή σε στύλους της ΔΕΗ, ούτε και σε σημεία που βρίσκονται κοντά σε ηλεκτροφόρα σύρματα.

Σε κάθε περίπτωση που θα χρειαστείτε βοήθεια ειδοποιείστε τις βλάβες της ΔΕΗ ή το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής.

Κυριακή 10 Μαρτίου 2013

James Clerk Maxwell

Ο Τζέιμς Κλερκ Μάξγουελ (αγγλ.: James Clerk Maxwell) ήταν Σκωτσέζος φυσικός. Γεννήθηκε στο Εδιμβούργο στις 13 Ιουνίου 1831 και πέθανε στο Καίμπριτζ στις 5 Νοεμβρίου 1879.
Καταγόταν από εύπορη οικογένεια της Σκωτίας. Το πατρώνυμό του ήταν Clerk, έγινε όμως διάσημος με το επώνυμο Maxwell της μητέρας του. Λόγω της οικονομικής ανέσεως της οικογένειάς του, ο Μάξγουελ είχε πολυετή και πλήρη κλασική και φυσικομαθηματική μόρφωση. Υπήρξε μαθητής του Φαραντέι και μετά από μια λαμπρή σταδιοδρομία στο Εδιμβούργο και στο Κέιμπριτζ, νεότατος κέρδισε την αναγνώριση με την μαθηματική επιστήμη. Ήδη το 1855 δημοσίευσε την εργασία του «On Faraday's Lines of Force», με την οποία μαθηματικοποίησε τις εικόνες των δυναμικών γραμμών του Faraday. Ο ίδιος ο Φαραντέι, διάσημος ερευνητής πια, τον ενεθάρρυνε σ' αυτές τις εργασίες του. Ήταν καθηγητής στο κολέγιο Marischal, στο Αμπερντήν (1856-60), και στο Βασιλικό Κολέγιο στο Λονδίνο (1860-65). Το 1871 διορίστηκε πρώτος καθηγητής της έδρας πειραματικής φυσικής στο Καίμπριτζ, όπου διηύθυνε την οργάνωση του εργαστηρίου Cavendish, με τη χορηγία του Δούκα του Ντένβοσαϊρ, ιδρυτή του εργαστηρίου.
Το 1872 δημοσιεύτηκε η εργασία που έκανε τον Μάξγουελ διάσημο, «A Treatise on Electricity and Magnetism» (Πραγματεία πάνω στον Ηλεκτρισμό και το Μαγνητισμό), στο οποίο παρουσιάζονται οι ονομαζόμενες έκτοτε Εξισώσεις του Μάξγουελ. Βασίζοντας τη μελέτη και την έρευνά του πάνω σ΄ αυτή του μεγάλου φυσικού Φαραντέι, ανέπτυξε τη θεωρία του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου σε μαθηματική βάση και κατέστησε δυνατή μια πολύ μεγαλύτερη κατανόηση των φαινομένων σε αυτόν τον τομέα. Σ' αυτή την εργασία, η οποία είναι καρπός περίπου πενταετούς εργασίας σε εθελοντική απομόνωση, στο αγρόκτημά του, στο Γκλένλαιρ της Σκωτίας, μεταξύ άλλων:
  • συνενώνονται όλες οι γνώσεις της εποχής περί ηλεκτρομαγνητισμού (δηλαδή τα πορίσματα μίας περιόδου πειραματισμών και εμπειρικής γνώσης 150 ετών, σε μία ομάδα απλών εξισώσεων (Νόμοι των Αμπέρ, Γκάους, Φαραντέι),
  • θεμελιώνεται θεωρητικά και περιγράφεται με μαθηματικό τρόπο για πρώτη φορά η ύπαρξη του φυσικού φαινομένου που σήμερα ονομάζουμε «ηλεκτρομαγνητικά κύματα»,
  • γίνεται υπολογισμός της ταχύτητας του φωτός και εξηγείται η διάδοσή του ως ηλεκτρομαγνητικό κύμα.
Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι την εποχή εκείνη δεν είχαν ακόμα αναπτυχθεί οι μαθηματικοί συμβολισμοί (διανυσματική ανάλυση κτλ.), γι' αυτό οι εξισώσεις Maxwell δεν είχαν την απλή μορφή που γνωρίζουμε σήμερα. Οι φυσικοί νόμοι δίνονταν με μορφή που μόνο εξειδικευμένοι και έμπειροι μαθηματικοί ήταν σε θέση να διαβάσουν και να κατανοήσουν. Ένας εξ αυτών, ο Μπόλτζμαν, λέγεται ότι αναφώνησε, όταν μελέτησε τις πολυπλοκότατες μαθηματικές παραστάσεις της θεωρίας του Μάξγουελ: «Αυτές τις εξισώσεις μόνο ένας θεός μπορεί να τις έγραψε». Αλλά και γενικότερα, η αναγνώριση του Μάξγουελ ως θεμελιωτή της θεωρίας του ηλεκτρομαγνητισμού ήταν καθολική. Σε δημοσίευση της εποχής αναφέρεται, ότι «το έργο του Μάξγουελ προβλέπει τις αρχές για όλα τα ηλεκτρομαγνητικά μηχανήματα», άποψη που επιβεβαιώνεται από την κατοπινή εφαρμογή που βρήκαν οι θεωρίες του Μάξγουελ για τον ηλεκτρομαγνητισμό σε πάρα πολλούς τομείς της φυσικής, οδηγώντας μεταξύ άλλων στον εξηλεκτρισμό των δυτικών χωρών και συμβάλλοντας στη δεύτερη Βιομηχανική Επανάσταση.
Σε ανάλογο βαθμό σημαντικές με την ηλεκτρομαγνητική θεωρία είναι και οι εργασίες του Maxwell για την κινητική θεωρία των αερίων, τη γενική Στατιστική κτλ. Αναλύοντας τις εξωτερικές δράσεις των μαγνητών διατύπωσε την υπόθεσή του, επί της περιστροφικής κίνησης των μορίων, η οποία και συμπληρώνει επιτυχώς την ανάλογη υπόθεση που είχε διατυπώσει το 1869 ο Γουίλιαμ Τόμσον. Ο Τζέιμς Μάξγουελ δημοσίευσε πλείστα έργα σημαντικότερα των οποίων είναι «Θεωρία της θερμότητας» (1871), «Ηλεκτρισμός και μαγνητισμός» (1873) και «Ύλη και κίνησις» (1876). Αλλά και καθαρά μαθηματικές εργασίες έχει δημοσιεύσει ο Μάξγουελ, όπως για τη θεωρία κινήσεως της σβούρας, την επιφάνεια κυκλιδών κ.ά. Επίσης, συνέλαβε τον τρόπο υλοποίησης της πρώτης έγχρωμης φωτογραφίας. Πέθανε σε ηλικία 48 ετών στο Καίμπριτζ, όπου δίδασκε ως καθηγητής.
http://www.kzachariadis.gr

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Olafur Eliasson



Ο Olafur Eliasson γεννήθηκε το 1967 στην Κοπεγχάγη. Είναι γνωστός για τα γλυπτά και τις  εγκαταστάσεις  μεγάλης κλίμακας με  στοιχειώδη υλικά, όπως το φως, το νερό και η θερμοκρασία του αέρα. Το 1995 ίδρυσε το Studio Olafur Eliasson στο Βερολίνο, ένα εργαστήριο για την χωρική έρευνα. Το 2003 εκπροσώπησε τη Δανία στην 50ή  Μπιενάλε της Βενετίας και τον ίδιο χρόνο εγκαθιστά το project The weather στην Tate Modern του Λονδίνου 

Ο Eliasson χρησιμοποιώντας υγραντήρες κι ένα μίγμα ζάχαρης και νερού δημιούργησε μια λεπτή ομίχλη στον αέρα. Στο βάθος ένας τεράστιος ημικυκλικός δίσκος από εκατοντάδες μονοχρωματικούς λαμπτήρες ακτινοβολούσε  κίτρινο φως. Η οροφή της αίθουσας καλύφθηκε με έναν τεράστιο εναέριο καθρέφτη, όπου το αντικατοπτριζόμενο τόξο δημιουργούσε μια σφαίρα με εκθαμβωτική λάμψη  και οι επισκέπτες έβλεπαν τους εαυτούς τους σαν μικροσκοπικές μαύρες σκιές.

Γνωστός για τις εγκαταστάσεις φωτισμού.
Στο Δωμάτιο για ένα χρώμα, ένας διάδρομος φωτίζεται από κίτρινους φωτεινούς σωλήνες,οι συμμετέχοντες βρίσκονται σε ένα δωμάτιο γεμάτο με το φως που επηρεάζει την αντίληψη όλων των άλλων χρωμάτων.
Δωμάτιο για ένα χρώμα,  1997

Μια άλλη εγκατάσταση, 360 ° αίθουσα για όλα τα χρώματα, ένα στρογγυλό φως-γλυπτικό όπου οι συμμετέχοντες χάνουν την αίσθηση του χώρου και της προοπτικής.
360 ° αίθουσα για όλα τα χρώματα, 2002

Εναγκαλισμός χρωματικού χώρου, 2005

Μονόδρομη  σήραγγα χρώματος, 2007

Ομορφιά, 1993


Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

6 Μαρτίου, Ευρωπαϊκή ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού

Γιατί ένας μαθητής να θέλει να προκαλέσει σε κάποιον άλλον πόνο ή αναστάτωση; «Όποιος δεν έχει λέξεις είναι ευάλωτος» θα απαντούσε η Νατάσα Πολονύ, Γαλλίδα δημοσιογράφος και εκπαιδευτικός, συγγραφέας του σημαντικού δοκιμίου «Τα χαμένα παιδιά μας», που αν και έχει κυκλοφορήσει πριν από έξι χρόνια, παραμένει υποδειγματικό για τον θεσμό της εκπαίδευσης και τη δυσλειτουργία των σύγχρονων σχολείων. Οσο η γλώσσα βάλλεται, είμαστε σχεδόν καταδικασμένοι να καταφεύγουμε στον θυμό και στη βίαιη έκφρασή του.
Θα πείτε ότι σε αυτή την περίοδο της ανεξέλεγκτης κρίσης, όπου οι οικογένειες διαλύονται από την ανεργία και την ανέχεια, τα παιδιά μεταφέρουν στο σχολείο ό,τι βιώνουν και συσσωρεύουν ως ατμόσφαιρα στο σπίτι. Η γλώσσα παύει να είναι, από μόνη της, επαρκής ερμηνεία.
Η Ελλάδα καταλαμβάνει την 4η θέση ανάμεσα σε 41 χώρες σε περιστατικά ενδοσχολικής βίας και εκφοβισμού ή bullying όπως ονομάζεται διεθνώς. Βία λεκτική, ψυχολογική, σωματική, ακόμη και διαδικτυακή ή ηλεκτρονική. Οπως επισημαίνει ο ευρωβουλευτής Γιώργος Κουμουτσάκος (ο οποίος προώθησε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την καθιέρωση Ευρωπαϊκής Ημέρας κατά του εκφοβισμού και της βίας στα σχολεία) ο διαχωρισμός «θύματος - θύτη είναι λανθασμένος, αφού και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για παιδιά, μπλεγμένα στα δίχτυα αυτού του νοσηρού φαινομένου».
Η σιωπή που καλύπτει παρόμοιες πράξεις είναι το αυγό του φιδιού: ο θύτης γνωρίζει ότι η συμπεριφορά του είναι τιμωρητέα, το θύμα ντρέπεται, ο δάσκαλος φοβάται να αναλάβει την ευθύνη, η οικογένεια τις περισσότερες φορές αγνοεί. «Δημιουργείται ο κύκλος μιας ιδιότυπης ομερτά μεταξύ των εμπλεκομένων, που το μόνο που κάνει είναι να δηλητηριάζει τις ψυχές των μαθητών, στοιχειώνοντας τα όνειρα και τις ελπίδες τους», επισημαίνει ο ευρωβουλευτής.
Μπορεί αυτό που συνέβη πριν από τέσσερις μέρες στη Λάρισα -11 νεαροί κρατώντας ξύλινα ρόπαλα και φωνάζοντας ρατσιστικά συνθήματα επιτέθηκαν σε στέκι μεταναστών- να μην εντάσσεται στο φαινόμενο bullying. Τι συμβαίνει όμως όταν αποκαλύπτεται ότι τα περισσότερα παιδιά από την ομάδα είναι ανήλικοι μαθητές; Πώς αντιμετωπίζεται η τροφοδότηση μίσους; Πώς εξουδετερώνεται η κοινωνική αδικία, η ανισότητα, η αναπαραγωγή των παθογενειών που διογκώνονται και πολλαπλασιάζονται μέσα από το Διαδίκτυο;
Τα περιστατικά πληθαίνουν και βαθαίνουν σε σύγχυση και διαστροφή. Η πρώτη μαθήτρια ενός σχολείου έλαβε μέιλ όπου εμφανιζόταν σε γυμνές φωτογραφίες. Στο κεφάλι της είχε προσαρμοστεί το σώμα μιας άλλης. Το κορίτσι άρχισε να υποφέρει, να χάνει την όρεξή της, να υστερεί στα μαθήματα. Οι γονείς της απευθύνθηκαν στην υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Αποκαλύφθηκε ότι ο εκβιάζων ήταν ο δεύτερος τη τάξει μαθητής, ο οποίος συνέλαβε αυτό τον τρόπο για να εξουδετερώσει τον «αντίπαλο». Οι δυο γιοι του κ. Κουμουτσάκου πηγαίνουν σε δημόσιο σχολείο και ο ίδιος αποφάσισε να δραστηριοποιηθεί όταν του μετέφεραν περιστατικά που υπέπιπταν στην αντίληψή τους, τα οποία μπορεί να μη χαρακτηρίζονταν από σφοδρότητα ή μεγάλη σκληρότητα, προεικόνιζαν όμως ένα δυσοίωνο μέλλον. Η ενδοσχολική βία είναι δύσκολο πολλές φορές να ανιχνευτεί και όταν εντοπιστεί μπορεί να είναι ήδη αργά. Μπορεί, δηλαδή, η ζημιά να έχει προκληθεί. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες καθηγητών που βρίσκονται απέναντι σε έξαλλα και απελπισμένα παιδιά, επειδή βλέπουν μπροστά τους έναν τοίχο. Η άμυνα μετασχηματίζεται σε επιθετικότητα. Για να ελέγξει το συναίσθημά του και να διατυπώσει τον συλλογισμό του χρειάζεται λέξεις. Αν αποκοπεί από την επικοινωνία αυτής της μορφής και απορροφηθεί από το Διαδίκτυο ο κίνδυνος μεγαλώνει.
Σημειώνει η Ν. Πολονύ: «Οταν ένας νέος λέει ότι κάτι είναι «κουλό» μπορεί να θέλει να πει «είναι εκπληκτικό», «είναι τρομερά βαρετό», «είναι συναρπαστικό» και πολλές ακόμα έννοιες της αντίληψης και του συναισθήματος, από το αρνητικό ώς το θετικό. Αλλά ο συνομιλητής γενικά μαντεύει τι θέλει να του μεταδώσει αυτή η φράση χωρίς να χρειαστεί να επιστρατεύσει συλλογισμούς. Μαντεύει γιατί και το δικό του αισθητήριο είναι παρόμοιο, γιατί οι παραστάσεις του είναι ίδιες. Αντίθετα με όποιον δεν ανήκει στην ίδια πολιτισμική σφαίρα».
Μπορεί η άποψη αυτή να φαντάζει ήδη μακρινό παρελθόν σε μια κοινωνία και ένα σχολικό περιβάλλον κατ' επέκταση, όπου η βία αποτελεί ρυθμιστικό παράγονται σχέσεων και συμπεριφορών. Μαθητές ταπεινώνονται, στοχοποιούνται, ξυλοκοπούνται λόγω χρώματος, καταγωγής, επειδή τραυλίζουν, είναι παχύσαρκοι, φοράνε γυαλιά, αριστεύουν ή μένουν στην ίδια τάξη, είναι πολύ ντροπαλοί και συνεσταλμένοι, διαφοροποιούνται από το περιβάλλον τους (ένας ανήμπορος γονιός ή μια άρρωστη αδελφή). Η επιθετικότητα δεν έχει μία μόνο γενεσιουργό αιτία, εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους, τραυματίζει για να «επιστρέψει» το τραύμα που την έχει θρέψει.
Τι δουλειά έχει η γλώσσα μέσα σε αυτό τον ορυμαγδό του bullying ή του cyber bullying. Μα η γλώσσα είναι η αρχιτεκτονική με την οποία χτίζουμε το εγώ και τον τρόπο που μας περιβάλλει· δίνει νόημα στον κόσμο που αντιλαμβανόμαστε, τον διευθετεί. Εμπλουτίζει την πραγματικότητα. Της δίνει σχήμα και περιεχόμενο. Αντιστρατεύεται τη σιωπή και ό,τι εκείνη συγκαλύπτει.
Μαρία Κατσουνάκη
http://www.biblionet.gr/images/covers/b113636.jpg
Polony, Natacha. Τα χαμένα παιδιά μας : Μικρή μελέτη για το χάσμα των γενεών· μετάφραση Ξένια Σκούρα · επιμέλεια Δήμητρα ΤουλάτουΠόλις, 2006.
Στο τολμηρό δοκίμιό της, η Γαλλίδα εκπαιδευτικός και δημοσιογράφος Νατάσα Πολονύ ξεκινά από μια διαπίστωση. Στις μέρες μας πολλοί προοδευτικοί αριστεροί και φιλελεύθεροι δεξιοί έχουν ταυτόσημες απόψεις για την εκπαίδευση, οι οποίες συνιστούν πλέον τη βάση της εκπαιδευτικής πολιτικής των περισσοτέρων κυβερνήσεων τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς. Οι απόψεις αυτές, θαυμάζοντας τους νέους, διακηρύσσοντας την πίστη τους στο καινούργιο και το μοντέρνο, προπαγανδίζοντας την κινητικότητα και λατρεύοντας το εφήμερο, υπηρετούν μια χρησιμοθηρική και οικονομικίστικη ιδεολογία.
Η ιδεολογία αυτή στερεί τους νέους από την πολύτιμη κληρονομιά που συγκροτούσαν τα κλασικά γράμματα, η μέριμνα για τη λογική και τη γλώσσα, η επαφή με τα σημαντικά λογοτεχνικά κείμενα, αλλά και οι αφηγήσεις, οι αξίες, οι κώδικες που δημιούργησαν τον πολιτισμό μας και που μεταδίδονταν από τις παλιότερες γενιές.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι ενώ δεν θίγονται οι ελίτ, τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα καταδικάζονται σε πολιτιστική υστέρηση η οποία αποδυναμώνει τη δημοκρατία, παραβιάζει την αρχή της ισότητας, απειλεί την κοινωνική και οικονομική συνοχή και περιορίζει την ανέλιξή τους.

«Το σχολειό δεν είναι χώρος επικοινωνίας, ζωής, εξουδετέρωσης των κοινωνικών αδικιών και ταξικών ανισοτήτων, και άλλων ωραίων πραγμάτων, είναι κατ’ αρχήν χώρος διδασκαλίας και μάθησης, είναι θεσμός μετάδοσης. (...) Θα ήταν αφέλεια και παραλογισμός να πιστεύει κανείς ότι η βαθιά κρίση μετάδοσης που διέρχεται το σημερινό σχολείο πηγάζει από μέσα του, ότι οφείλται αποκλειστικά σε λόγους ενδοεκπαιδευτικούς και, άρα, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί με τη λήψη κατάλληλων εκπαιδευτικών μέτρων. Αλλωστε δεν διέρχεαι κρίση μετάδοσης μόνο το σχολείο. Σε παρόμοια κρίση βρίσκονται όλοι θεσμοί μετάδοσης, η Εκκλησία, αίφνης, ή -πρωτίστως- η οικογένεια».
Σταύρος Ζουμπουλάκης από τον πρόλογο του βιβλίου


«Είμαι αντιδραστική με τον τρόπο που το εννοούν τώρα τελευταία όσοι παλεύουν στο στρατόπεδο του Καλού και της μοντερνικότητας, όσοι δεν αμφιβάλλουν ούτε στιγμή ότι πρέπει, ανεξάρτητα από την όποια πραγματικότητα, να λατρεύουμε το σήμερα περισσότερο από το χθες και πολύ λιγότερο από το αύριο. (...) Δεν είμαι από εκείνα τα μίζερα, στερημένα άτομα που απαξιώνουν ή βλέπουν με εχθρότητα ό, τι είναι έξω από αυτούς, ό, τι δεν κατανοούν και δεν ζουν. Αγαπώ όλα τα αγόρια και τα κορίτσια που βρίσκονται ακόμα στην εφηβεία, καταλαβαίνω τα συναισθήματά τους, τις αγωνίες τους, τις προσδοκίες τους. Αυτοί μου αρέσουν, αλλά δεν μου αρέσουν οι νέοι, κι εννοώ με τον όρο όλη αυτήνν την εξιδανικευμένη από την εποχή μας ομάδα, από την οποία το σύστημα βρήκε τρόπους να βγάλει χρήματα με το να τιμάει, να εκθειάζει, να εκμεταλλεύεται μέχρι αηδίας τις “αξίες” της».
Η Νατάσα Πολονί άντεξε μόνο έναν χρόνο ως καθηγήτρια σε δημόσιο σχολείο. Μετά παραιτήθηκε, «λόγω κλειστοφοβίας», όπως γράφει στο βιβλίο της. Και συμπληρώνει: «Η μεγάλη αυτή οικογένεια δεν επιτρέπει τα πηγαινέλα στον έξω κόσμο. (...). Δεν μετανιώνω για την απόφασή μου. Αλλά λυπάμαι που η δημόσια εκπαίδευση με εξώθησε σ’ αυτήν». Και λίγο πιο κάτω κάνει την «αφοπλιστική» όπως την ονομάζει διαπίστωση, που πολύ συγγενεύει με όσα ζούμε και στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο: «Ο διάλογος για την παιδεία βουλιάζει στις μάχες στα χαρακώματα, τις οποίες κερδίζουν αυτοί που βρίσκονται σε ισχυρότερη θέση, δηλαδή στα ψηλά σκαλιά της ιεραρχίας στον χώρο του υπουργείου Παιδείας. Με την ενεργό υποστήριξη των μίντια, που είναι τόσο ενημερωμένα και αντικειμενικά όσο ήταν και κατά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου. Λαμπρό παράδειγμα, οι απεργίες του 1999 ενάντια στη μεταρρύθμιση του Allegre: τα μίντια μηχανεύονται χιλιάδες τρόπους για να στιγματίζουν αυτούς τους εκπαιδευτικούς που πάντα διεκδικούσαν όλο και περισσότερα χρήματα και αγκιστρώνονταν στη μονιμότητα και τη συντεχνιακή αντίληψη, ενώ οι εν λόγω εκπαιδευτικοί απλώς ζητούσαν να διατηρηθούν τα μαθήματα Γλώσσας και Φιλοσοφίας, να περισωθεί η λογοτεχνία, και γενικότερα κάτι από την αποστολή τους. Τελικά, κάθε προβληματισμός σχετικά με τη μετάδοση της γνώσης και τη σχέση ανάμεσα στις γενιές είναι καταδικασμένος να χαθεί ανάμεσα στα πυρά που εμπλέκουν από τη μια τους οπαδούς του “παλιού καλού συστήματος” και λοιπούς κήρυκες μιας αυθεντίας ακαθόριστης ως προς τη μορφή και τους σκοπούς της, και από την άλλη τους μεγάλους γκουρού ενός εκσυγχρονισμού που δεν έχει άλλο αντικείμενο από τον ίδιο του τον εαυτό».

Το σχολείο λοιπόν κατασκευάζει νέους εκπαιδευμένους να ψάλλουν το ίδιο τροπάρι που τους έμαθαν στην αγωγή του πολίτη για την ανεκτικότητα, σίγουρα πολύ «ανοιχτούς» προς τον σύγχρονο κόσμο - δηλαδή εντελώς υποταγμένους στα ταμπού και τις προκαταλήψεις της εποχής τους - αλλά στο έλεος του χειρότερου δυνατού σκοταδισμού, γιατί η κοινή λογική και η ακρίβεια έχουν ηττηθεί. Η λατρεία της βραχυπρόθεσμης αποδοτικότητας, σε συνδυασμό με μια καθαρή περιφρόνηση για ό,τι δεν έχει πρόσφατη ημερομηνία, παντρεύει τους ιδεολόγους της αμνησιακής προόδου με τους απαίδευτους μάνατζερ. Αυτός ο θεσμός, που κάποτε έφερε τις ελπίδες χειραφέτησης και ελευθερίας ενός ολόκληρου έθνους, είναι τώρα συνυπεύθυνος για τις αποτυχίες της κοινωνίας που ήθελε να αλλάξει, συνυπεύθυνος για την υποταγή στην τρέχουσα κατάσταση και την αναπαραγωγή της κοινωνικής ανισότητας.
Δεν τίθεται ζήτημα να γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν. Οι ουμανιστές που διακήρυσσαν το σεβασμό τους προς τη γνώση της αρχαιότητας δεν ζητούσαν την επαναφορά τής αθηναϊκής δημοκρατίας ή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήθελαν να θεμελιώσουν το μέλλον. Και να το θεμελιώσουν πάνω στην πλούσια και πλήρη γνώση του παρελθόντος.
Το να σκεφτούμε μια αληθινά ανθρώπινη κοινωνία απαιτεί να στοχαστούμε τις συνθήκες με τις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν μεταξύ τους, στον κάθετο άξονα των γενιών και στον οριζόντιο μιας πολιτικής κοινότητας. Στον Πρωταγόρα του Πλάτωνα βρίσκεται ένας μύθος, που, όπως όλοι οι παλιοί μύθοι που επέζησαν στους αιώνες, μπορεί να μας διαφωτίσει. Λέει ότι στην αρχή του κόσμου, ενώ οι άνθρωποι είχαν λάβει τη φωτιά και την τεχνική από τον Προμηθέα, ενώ κατείχαν το λόγο, τη γλώσσα και τη λογική, δεν μπορούσαν να ζήσουν σαν άνθρωποι. Είτε εξοντώνονταν από τα ζώα ή συγκεντρώνονταν σε πόλεις, αλλά εκεί αλληλοσκοτώνονταν. Ο Δίας τους έβγαλε από αυτή την κατάσταση δίνοντάς τους την Αιδώ και τη Δίκη, αχώριστες μεταξύ τους, αφού η μία δημιουργούσε το σεβασμό για την άλλη. Η Αιδώς, η αξιοπρέπεια, που μεταφράζεται και ως σεμνότητα, ντροπή ή τιμή ανάλογα με την περίσταση, είναι μια χαμένη αρετή, γιατί είναι αρετή συλλογική, που προκύπτει από τη ζωή σε κοινωνία. Η Αιδώς είναι η ενστικτώδης αίσθηση για το τι πρέπει να κάνουμε ώστε να φανούμε αντάξιοι του βλέμματος του άλλου. Είναι η ιδέα ότι ο άνθρωπος τρέφεται και από το συλλογικό, το οποίο δεν τον αλλοιώνει, αλλά στερεώνει την ύπαρξή του. Η ιδέα ότι κάθε ανθρώπινη ομάδα υφίσταται μόνο αν λάβει υπόψη της και αναγνωρίσει συνειδητά το χρέος μας προς αυτή τη συλλογικότητα, προς αυτούς που μας περιβάλλουν, αυτούς που υπήρξαν πριν από εμάς και αυτούς που θα έρθουν μετά. Απίθανα αντιδραστικό. Αλλά και απαραίτητο για τη ζωή σε κοινωνία, για κάθε αξιοπρεπή και δημιουργική ανθρώπινη ζωή. Το να επαναφέρουμε στη μόδα της εποχής μας αυτή την αρχαία αρετή, την αιδώ, να την ξανασκεφτούμε σε έναν σύγχρονο κόσμο που αναγνωρίζει την ιστορία και τις ρίζες του, θα μπορούσε να είναι το πρόγραμμα ενός νέου ανθρωπισμού: μια πρόκληση για τον αιώνα που ξεκινά, για το παρόν των γενιών μας και για εκείνες που θα ακολουθήσουν. 


Η Natacha Polony γεννήθηκε το 1975. Απόφοιτος του Ινστιτούτου Πολιτικών Επιστημών (IEP) του Παρισιού, είναι agregee της φιλολογίας. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στο εβδομαδιαίο περιοδικό Marianne.
Το βιβλίο της "Τα χαμένα παιδιά μας" τιμήθηκε με το βραβείο δοκιμίου Lauriers Verts de la Foret des Livres