Σάββατο 29 Ιουνίου 2013

Solar Impulse

Το Solar Impulse είναι το πρώτο αεροπλάνο που κινείται με ηλιακή ενέργεια και κατάφερε με ενδιάμεσες στάσεις να πετάξει από τη μία άκρη των ΗΠΑ στην άλλη. Ξεκίνησε από το Σαν Φρανσίσκο στις αρχές του περασμένου Μάη και προσγειώθηκε στην Ουάσιγκτον στις 16 Ιουνίου. Το ταξίδι αυτό, που προετοιμαζόταν επί 10 χρόνια συμπεριλαμβανομένων του σχεδιασμού και της κατασκευής του αεροπλάνου, δεν έγινε για να αποδείξει πόσο γρήγορα μπορεί να φθάσει. Εγινε για να δείξει, όπως είπε ο πιλότος  του Μπέρτραντ Πικάρντ, ότι ένα αεροπλάνο μπορεί να διασχίσει μεγάλες αποστάσεις, ταξιδεύοντας τόσο τη μέρα όσο και τη νύχτα, χρησιμοποιώντας ως καύσιμο την ηλιακή ενέργεια χάρη στην εξεζητημένη τεχνολογία που διαθέτει.
Η ταχύτητα που μπορεί να αναπτύξει είναι δευτερεύον ζήτημα. Το ανώτερο όριο που έχει επιτύχει είναι 50 μίλια την ώρα ενώ με τη βοήθεια ισχυρού ούριου ανέμου έτυχε να πιάσει κάποια στιγμή και τα 100 μίλια.
Το ηλιακό αεροσκάφος έχει μεγάλο άνοιγμα φτερών, όσο ένα Boeing 747, αλλά ζυγίζει όσο ένα αυτοκίνητο μεσαίου μεγέθους. Διαθέτει τέσσερις κινητήρες που κινούνται αποκλειστικά με ηλιακή ενέργεια η οποία συλλέγεται από 12.000 φωτοβολταϊκά κύτταρα.
Τα κύτταρα είναι τοποθετημένα στην άτρακτο του μονοθέσιου αεροσκάφους και η ηλιακή ενέργεια που συλλέγουν αποθηκεύεται σε μπαταρίες που ζυγίζουν 400 κιλά. Οταν ο καιρός είναι αίθριος, το Solar Impulse μπορεί να ανέβει μέχρι τα 8.500 μέτρα. Στη συνέχεια, σβήνει τις μηχανές του για να εξοικονομήσει ενέργεια και αρχίζει να ολισθαίνει καθοδικά. Αυτή τη διαδικασία την ακολουθεί πολλές φορές στη διάρκεια μεγάλων πτήσεων. Επίσης, επειδή κινείται αργά, τα βράδια επιτρέπεται να προσγειωθεί μόνο όταν η ώρα είναι αρκετά προχωρημένη ώστε να μην υπάρχουν στον αέρα εμπορικά αεροπλάνα.
Ο συνδυασμός του μεγάλου ανοίγματος των φτερών και του μικρού του βάρους προκαλεί πολλές φορές μεγάλα προβλήματα. Οι αναταράξεις είναι φοβερές ενώ οι ισχυροί άνεμοι ωθούν προς τα πίσω το αεροσκάφος.
Ο Αντρέ  Μπόρσχμπεργκ, που εναλλασσόταν στη διάρκεια του ταξιδιού με τον Πικάρντ στη θέση του πιλότου, λέει για παράδειγμα ότι όταν ήταν να προσγειωθεί στο Ντάλας, οι ισχυροί άνεμοι έσπρωχναν  το αεροσκάφος προς τα πίσω με αποτέλεσμα να μένει ακίνητο στον αέρα.
Σε μία άλλη περίπτωση, όταν το αεροσκάφος ετοιμαζόταν να απογειωθεί για την Ουάσιγκτον, τα μηχανικά μέρη του είχαν γίνει μούσκεμα εξαιτίας της πρωινής ομίχλης και οι τεχνικοί έδιναν μάχη με τον χρόνο για να τα στεγανοποιήσουν. Οταν βρέθηκε στον αέρα τελικά, δέχτηκε «επίθεση» από θερμικούς ανέμους και ο πιλότος το κατέβασε σε υψόμετρο μικρότερο από τέσσερα χιλιόμετρα ώστε να μην καταλήξει στη Φλόριδα αντί για την Ουάσιγκτον.

Με το βλέμμα στο μέλλον
Οι δύο πιλότοι θεωρούν ότι κάποια στιγμή στο μέλλον η ηλιακή ενέργεια θα αξιοποιείται πιο μαζικά για την πραγματοποίηση εμπορικών πτήσεων. Με το ταξίδι που πραγματοποίησε το Solar Impulse επιθυμούν να δώσουν στον κόσμο μια γεύση για τις δυνατότητες που έχει η ηλιακή ενέργεια.
Πηγή "Τα Νέα"

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Μην πυροβολείτε τις βιβλιοθήκες…

 http://www.oregon.gov/treasury/Reading/PublishingImages/reading_kids.jpg
Της Άντας  Κατσίκη-Γκίβαλου.
Πρόσφατα δημοσιεύματα στον τύπο αποκαλύπτουν την πρόθεση της Πολιτείας να συγχωνεύσει ή να καταργήσει δημόσιες βιβλιοθήκες. Δεν μας εκπλήσσει το γεγονός. Την απουσία πολιτικής για την ανάπτυξη και εξάπλωση των βιβλιοθηκών  και ιδιαίτερα των παιδικών (δημόσιων-δημοτικών-σχολικών) και τις επιπτώσεις της είχα επισημάνει, ως καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών, από τη δεκαετία του ΄90. Η αιτία για το έλλειμμα αυτής της πολιτικής οφείλεται στην Πολιτεία και ειδικότερα στο  Υπουργείο Πολιτισμού που αδιαφόρησε για τη σημασία των βιβλιοθηκών στην πολιτική για το  βιβλίο και την ανάγνωση. Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί δεν ανέθεσε ποτέ, στο ΕΚΕΒΙ, τον αρμοδιότερο φορέα κρατικής πολιτικής για το βιβλίο, το θεσμικό ρόλο για τη χάραξη πολιτικής των δημόσιων βιβλιοθηκών, παρά το γεγονός ότι το ΕΚΕΒΙ έκανε, κατά καιρούς, τις απαραίτητες για αυτό ενέργειες, χωρίς αποτέλεσμα. Αντίθετα, η διασπορά της ευθύνης σε διαφορετικές πολιτικές αρχές, στο Υπουργείο Παιδείας για τις σχολικές και παιδικές βιβλιοθήκες, στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης (Δήμοι, Κοινότητες) για τις δημόσιες, δημοτικές κ.ά., οδήγησε στην ουσιαστική παραμέλησή τους.

Στους σημερινούς δύσκολους καιρούς της οικονομικής, ανθρωπιστικής και πολιτισμικής κρίσης η παντελής έλλειψη ενδιαφέροντος για τις παιδικές βιβλιοθήκες δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην προώθηση της φιλαναγνωσίας στα παιδιά, ενώ δε διασφαλίζει το δικαίωμα κάθε παιδιού στην ανάγνωση, δικαίωμα που η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να το κατοχυρώνει. Η κρατική αδιαφορία για τις βιβλιοθήκες, που είναι, κατά τον François de Singly, «δημόσιοι χώροι που αγωνίζονται, με τον τρόπο τους, ενάντια στην κυριαρχία της αγοράς», αποτελεί μια εγκληματική  στάση απέναντι στο βιβλίο και στον πολιτισμό μας.

Ήδη από το 2010 δεν λειτουργεί καμιά από τις 28 βιβλιοθήκες του Οργανισμού Παιδικών και Εφηβικών Βιβλιοθηκών που εξυπηρετούσαν καθημερινά περίπου 2.400 παιδιά δανείζοντας περίπου 700 βιβλία την ημέρα,1 ενώ τα παιδικά τμήματα των δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών αγωνίζονται ηρωικά με μηδαμινά ή και ανύπαρκτα οικονομικά μέσα για να ανταποκριθούν στις ανάγκες των παιδιών και να συνδράμουν, κυρίως, το έργο της τοπικής εκπαιδευτικής κοινότητας.

Η Πολιτεία στη σημερινή συγκυρία θα έπρεπε να ενισχύσει άμεσα τις δημόσιες βιβλιοθήκες, να επαναλειτουργήσει τις παιδικές, να συνδράμει τα παιδικά τμήματα των δημοτικών και δημόσιων βιβλιοθηκών, που αποτελούν στις μέρες μας χώρους κοινωνικοποίησης όλων των παιδιών χωρίς καμιά διάκριση και ο αν. Υπουργός Πολιτισμού αντί να κλείσει, με βάρβαρο τρόπο, το ΕΚΕΒΙ, που έχει χαράξει ένα ιδιαίτερα σημαντικό έργο στο χώρο του βιβλίου, θα έπρεπε να διευρύνει τις αρμοδιότητές του αναθέτοντάς του θεσμικό ρόλο για θέματα που σχετίζονται με τη λειτουργία των βιβλιοθηκών. Το ΕΚΕΒΙ, ευαισθητοποιημένο ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη σημασία τους στην προώθηση της ανάγνωσης, συνεισέφερε έμμεσα, με πολλούς τρόπους, στην ενίσχυση του έργου τους. Ενδεικτικά αναφέρω τη δωρεάν χρήση της Βιβλιονέτ και τη δημιουργία από το 2009 Δικτύου Λεσχών Ανάγνωσης που λειτουργούν μέσα στις βιβλιοθήκες σε συνεργασία με την Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης (Ε.Ε.Β.Ε.Π.).

Εκτός όμως από τις δημόσιες, δημοτικές και παιδικές βιβλιοθήκες έχουμε και τις σχολικές η κατάσταση των οποίων αποκαλύπτει τη μόνιμη αδιαφορία του Υπουργείου Παιδείας για την οντότητα και λειτουργία του θεσμού. Στη μελέτη μας του 20112 επισημαίνουμε ότι η σύσταση βιβλιοθηκών είχε απασχολήσει το ελληνικό κράτος από το 1835 και παρά τις προσπάθειες των τελευταίων χρόνων να διαμορφωθεί ένα πλαίσιο λειτουργίας τους οι βιβλιοθήκες των σχολείων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ουδέποτε στηρίχθηκαν από την Πολιτεία. Την απαράδεκτη αυτή αδιαφορία του κράτους καλύπτουν δραστήριοι και ευαισθητοποιημένοι εκπαιδευτικοί και γονείς που συντρέχουν τόσο υλικά όσο και πνευματικά την οργάνωση και λειτουργία τους, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις συνεισφέρουν και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, εκδοτικοί οίκοι, βιβλιοπωλεία και άλλοι φορείς. Το περίεργο είναι ότι σύμφωνα με στοιχεία της απογραφής του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας (ΚΕΕ) «Κατά το σχολικό έτος 2006-2007 το 93,2% των δημοτικών σχολείων της χώρας δήλωνε ότι διέθετε βιβλιοθήκη (4979 σχολεία) και το 82,5% (4409 σχολεία) ότι η βιβλιοθήκη αυτή λειτουργούσε»3. Όσοι γνωρίζουν την κατάσταση των δημοτικών σχολείων ασφαλώς απορούν. Όλα όμως έχουν την ερμηνεία τους. Υπάρχουν διαφόρων ειδών βιβλιοθήκες π.χ. ένα ντουλάπι στο γραφείο του Διευθυντή ή κάτω από τη σκάλα, βιβλιοθήκες σε αποθήκες, αλλά και βιβλιοθήκες πολύ καλά οργανωμένες (σπάνιο φαινόμενο αλλά υπαρκτό).

Στο χώρο αυτό της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μοναδική εξαίρεση για την προώθηση του βιβλίου σε 961 σχολεία (ΕΑΕΠ) της χώρας αποτέλεσε το πιλοτικό Πρόγραμμα «Καινοτόμες δράσεις για την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας των μαθητών», ένα Πρόγραμμα ΕΣΠΑ του ΕΚΕΒΙ που, ανάμεσα στις άλλες δράσεις του, θα διέθετε και 350.000 ευρώ για αγορά ποιοτικών βιβλίων  για παιδιά. Θα διοχετεύονταν, μ’ αυτόν τον τρόπο, περίπου 50.000 βιβλία στα σχολεία αυτά. Για πρώτη φορά στα χρονικά της ελληνικής δημόσιας εκπαίδευσης υπήρξε ενδιαφέρον για το εξωσχολικό βιβλίο και την ανάγνωση, σε συγκεκριμένη ώρα, μέσα στο χώρο του σχολείου. Και αυτό οφείλεται τόσο στον κ. Μιχάλη Κοντογιάννη, Ειδικό Γραμματέα τότε στο Υπουργείο Παιδείας για θέματα πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης όσο και στην κα Κατρίν Βελισσάρη, τ. Διευθύντρια του ΕΚΕΒΙ και στο τότε Διοικητικό Συμβούλιο, που, γνωρίζοντας το τεράστιο αυτό κενό στην εκπαίδευση, δημιούργησαν το πρόγραμμα αυτό που αποτέλεσε μια όαση αναγνωστικής δημιουργίας και πολιτισμικής δράσης στα σχολεία. Φυσικά το πρόγραμμα φιλαναγνωσίας δε θα μπορούσε να λύσει το τεράστιο πρόβλημα των βιβλιοθηκών στα σχολεία, όμως, θα συνέβαλε είτε στη δημιουργία  είτε στην ενίσχυσή τους. Δυστυχώς, όπως όλοι γνωρίζουμε, το Πρόγραμμα αυτό έχει σταματήσει με κίνδυνο απώλειας 3.100.000 ευρώ.4

Οι παιδικές βιβλιοθήκες, τα παιδικά τμήματα δημοτικών και δημόσιων βιβλιοθηκών, οι σχολικές βιβλιοθήκες, καθώς και οι βιβλιοθήκες εν γένει θα πρέπει να ενισχυθούν. Ούτε να καταργηθούν ούτε να συγχωνευθούν. Ένα έθνος, στις δύσκολες ώρες του, αν κάτι πρέπει να διαφυλάξει για να σωθεί, είναι η παιδεία του και ο πολιτισμός του.
Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν από τον Πρόεδρο του Ο.Π.Ε.Β. κο Στάθη Ποταμίτη και υπάρχουν σε συνέντευξή του. Βλ. Κατσίκη-Γκίβαλου, Άντα, Πολίτης, Δημήτρης, Χαλκιαδάκη, Άβα & Τσιαμπάση, Φανή.  «Καλλιεργείται η αγάπη για το διάβασμα; Τόποι ανάγνωσης και τρόποι εκπαίδευσης», Κοινωφελές Ίδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση, Μελέτες 2011, σ. 31 και υποσημείωση 63.
Στο διαδικτυακό τόπο: http://www.latsis-foundation.org/files/meletes2011/04.pdf
2. ό.π., σ. 34 και υποσημείωση 72.
3. ό.π., σ. 35.
4.Bλ. Eπιστολή ΕΝΕΛΒΙ στο: Μπασκόζος, Γ.Ν. (2013, Μάιος 28). «ΕΝΕΛΒΙ: αδιαφορεί ο Κ. Τζαβάρας για το βιβλίο». Ο αναγνώστης. Aνακτήθηκε 10 Ιουνίου, 2013, από http://www.oanagnostis.gr

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Χιλιάδες ζωές χαμένες στο όνομα του λιγνίτη

Για περισσότερους από 1.200 πρόωρους θανάτους και για την επιβάρυνση κάθε νοικοκυριού με 1.000 ευρώ στην Ελλάδα ετησίως ευθύνεται η ρύπανση από την καύση λιγνίτη, σύμφωνα με την επιστημονική έκθεση της Greenpeace ‘Σιωπηλοί Δολοφόνοι’.
Οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο τον άνθρακα είναι σιωπηλοί δολοφόνοι. Εξαπλωμένοι σε όλη την Ευρώπη, εκλύουν κάθε χρόνο εκατομμύρια τόνους τοξικών αερίων και αιωρούμενων σωματιδίων. Αυτοί οι ρύποι εισχωρούν στους πνεύμονες και το αίμα των ανθρώπων προκαλώντας αναπνευστικές λοιμώξεις, καρδιακές προσβολές, καρκίνο του πνεύμονα, κρίσεις άσθματος και άλλες βλάβες στην υγεία. Παρόλο που δεν θα βρείτε ούτε ένα πιστοποιητικό θανάτου που να αναγράφει «ατμοσφαιρική ρύπανση» ως την αιτία θανάτου, οι επιπτώσεις στην υγεία είναι πραγματικές και σοβαρές.
Η έκθεση ρίχνει φως στις επιπτώσεις των 300 μεγαλύτερων ευρωπαϊκών ανθρακικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, μεταξύ των οποίων και της ΔΕΗ, στη δημόσια υγεία. Εφόσον μάλιστα κατασκευαστεί, η νέα μονάδα στην Πτολεμαΐδα (Πτολεμαΐδα 5), θα ευθύνεται ετησίως για τον πρόωρο θάνατο 100 ανθρώπων κάθε χρόνο.

Η έκθεση, η οποία στηρίζεται σε ειδική μελέτη που ανέθεσε η  Greenpeace στο Πανεπιστήμιο της Στουτγάρδης, έρχεται να επιβεβαιώσει ότι οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύσιμο τον άνθρακα είναι σιωπηλοί δολοφόνοι. Εξαπλωμένοι σε όλη την Ευρώπη, εκλύουν κάθε χρόνο  εκατομμύρια τόνους τοξικών αερίων και αιωρούμενων μικροσωματιδίων. Αυτοί οι ρύποι εισχωρούν στους πνεύμονες και το αίμα των ανθρώπων προκαλώντας αναπνευστικές λοιμώξεις, καρδιακές προσβολές, καρκίνο του πνεύμονα, κρίσεις άσθματος και άλλες βλάβες στην υγεία.
"Συστατικά όπως ο άνθρακας και ενώσεις του θείου, που προκαλούνται και από εκπομπές εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής ενέργειας με καύση λιγνίτη, έχουν συσχετιστεί με τις επιδράσεις των σωματιδίων στην υγεία",
σχολίασε η Εύη Σαμολή, Λέκτορας Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, με παρέμβασή της στη συνέντευξη τύπου.

Στην Ελλάδα,  η καύση λιγνίτη ευθύνεται για περισσότερους από 1.200 πρόωρους θανάτους και για την απώλεια 260.000 εργατοημερών ετησίως, επιβαρύνοντας σημαντικά τα ασφαλιστικά ταμεία και το εθνικό σύστημα υγείας. Οι γερασμένες μονάδες της ΔΕΗ καίνε το πιο βρώμικο καύσιμο στον κόσμο. Η επιβάρυνση της δημόσιας υγείας και η καταστροφή του περιβάλλοντος που προκαλούν, κοστίζουν έως και 3,9 δις ευρώ ετησίως στην εθνική μας οικονομία, που θα ήταν καλύτερο να επενδυθούν σε εξοικονόμηση ενέργειας και σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

 

Η λειτουργία των 7 μεγάλων λιγνιτικών σταθμών της ΔΕΗ προκαλεί την απώλεια 12.000 χρόνων ζωής , δηλαδή τον πρόωρο θάνατο 1.200 ανθρώπων ετησίως . Τα αποτελέσματα αυτά συνάδουν με τα πορίσματα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος που εκτιμούν ετήσιο κόστος στην εθνική μας οικονομία από την επιβάρυνση στη ημόσια υγεία και την καταστροφή του περιβάλλοντος έως και 3,9 δις €

Οι 7 λιγνιτικοί σταθμοί της ΔΕΗ που παραμένουν σε λειτουργία σήμερα συγκαταλέγονται ανάμεσα στους πιο βρώμικους της Ευρώπης, όχι μόνο εξαιτίας της παλαιότητάς τους αλλά και λόγω της εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας της πρώτης ύλης: του ελληνικού λιγνίτη

"Δεν υπάρχει υγιώς σκεπτόμενη επιχείρηση που θα επένδυε στον λιγνίτη, αν έπρεπε να πληρώσει το πλήρες κόστος του. Αυτή είναι η χειρότερη στρέβλωση και η μεγαλύτερη επιδότηση που θα πρέπει να άρει η ελληνική κυβέρνηση, αν ενδιαφέρεται πραγματικά για το εθνικό συμφέρον",
τόνισε ο Τάκης Γρηγορίου, υπεύθυνος της εκστρατείας της Greenpeace για τις κλιματικές και την ενέργεια.
"Η κυβέρνηση οφείλει να υπηρετήσει τη μετάβαση της χώρας σε μία σύγχρονη και αποδοτική οικονομία μηδενικών εκπομπών, αντί να προετοιμάζει την επόμενη κρίση της",
συνέχισε ο Τάκης Γρηγορίου.
http://www.kozani.net/kozani/aAHS-KARDIAS.jpg

O ΑΗΣ Καρδιάς, ο δεύτερος μεγαλύτερος λιγνιτικός σταθμός της χώρας, το 2011 ήταν υπεύθυνος για περισσότερους από 9εκ.τόνους CO2

Η Greenpeace καλεί την ελληνική κυβέρνηση, λίγες εβδομάδες πριν τις κρίσιμες αποφάσεις της για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας και το μέλλον της ΔΕΗ:
  • να επιβάλλει φορολόγηση του λιγνίτη, ώστε να αντικατοπτρίζεται το πραγματικό του κόστος και να άρει τις στρεβλώσεις και επιδοτήσεις υπέρ των ορυκτών καυσίμων
  • να εφαρμόσει τις πλέον σύγχρονες αντιρρυπαντικές τεχνολογίες[5] στις υπάρχουσες λιγνιτικές μονάδες
  • να ακυρώσει τα σχέδια για νέες λιγνιτικές μονάδες και να θέσει χρονοδιάγραμμα  για την οριστική απεξάρτηση από το λιγνίτη, το αργότερο ως τη δεκαετία του 2030
  • να εκπονήσει και να στηρίξει με οικονομικούς πόρους αναπτυξιακό πρόγραμμα για την ομαλή μετάβαση των τοπικών κοινωνιών σε Δυτική Μακεδονία και Μεγαλόπολη στη μετά-λιγνιτική εποχή
  • Να μεταστρέψει την αρνητική πολιτική της σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να συνταχθεί με τις χώρες που απαιτούν φιλόδοξους στόχους και νομικά δεσμευτικούς στόχους έως το 2030 για την προώθηση των ΑΠΕ, την εξοικονόμηση και τις εκπομπές CO2

Κυριακή 16 Ιουνίου 2013

Το τεχνικό σύστημα


«Στο παρελθόν η Φύση μάς επέβαλλε τον δικό της ρυθμό εξέλιξης, τώρα μας τον επιβάλλει η Τεχνική. Η Τεχνική δεν διαμεσολαβεί μόνο τη σχέση μεταξύ ανθρώπου και Φύσης, κι έπειτα μεταξύ ανθρώπου και τεχνικού περιβάλλοντος· διαμεσολαβεί και τη σχέση μεταξύ των ίδιων των ανθρώπων»
Το τεχνικό σύστημα
Είναι αδύνατον να καταλάβουμε τη σύγχρονη κοινωνία αν δεν γνωρίζουμε με σαφήνεια τον παράγοντα που κατά κύριο λόγο την καθορίζει, δηλαδή την Τεχνική. Η Τεχνική είναι πολύ ευρύτερη από την τεχνολογία: συνιστά το σύνολο των μέσων και των μεθόδων που επινοούνται και επιλέγονται ορθολογιστικά σε κάθε τομέα της ζωής, με αποκλειστικό κριτήριο την αποτελεσματικότητα σε κάθε δεδομένη στιγμή. Οφείλουμε αυτόν τον απλό και διαυγή ορισμό στον Ζακ Ελλύλ (1912-1994), ο οποίος υπήρξε ένας από τους πρώτους (1935) που αντιλήφθηκε τη βαρύτητα του τεχνικού φαινομένου στην κοινωνία μας και οπωσδήποτε ο πρώτος (1954) που περιέγραψε την Τεχνική και τα ουσιώδη χαρακτηριστικά της: αυτονομία, ενότητα, καθολικότητα, ολοποίηση, αυτομεγέθυνση, αυτοματισμός και αέναη πρόοδος, μεταξύ άλλων.

Στο "Τεχνικό Σύστημα" (1977), ξεκινώντας από έναν ευρύτατο διάλογο με μια πληθώρα σημαντικών στοχαστών -από τον Μάμφορντ, τον Μπωντριγιάρ και τον Λεφέβρ έως τον Αρόν, τον Μακλούαν και τον Ντεμπόρ-, ο Ελλύλ καταδεικνύει διεξοδικά ότι σήμερα η Τεχνική έχει αναπτυχθεί όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά. Δεν αποτελεί απλώς τον καθοριστικό παράγοντα της σύγχρονης κοινωνίας. Η Τεχνική, κυρίως μέσω της διασύνδεσης όλων των επιμέρους τεχνικών παραγόντων που επέτρεψε η πληροφορική, έχει μετασχηματιστεί σε Σύστημα. Οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης για τον άνθρωπο είναι πολυάριθμες και ζωτικής σημασίας.

Άραγε, μέσα από την ανατομία του Τεχνικού Συστήματος, ο Ζακ Ελλύλ "προέβλεψε σχεδόν τα πάντα", όπως θεωρεί ο μελετητής του, Ζαν-Λυκ Πορκέ; Πιστεύουμε πως η μελέτη του παρόντος βιβλίου θα βοηθήσει σημαντικά τον αναγνώστη να δώσει τη δική του απάντηση σε αυτό το ενδιαφέρον ερώτημα
http://effingo.be/documents/le-systeme-technicien-%E2%94%80-jacques-ellul/
Ο Ζακ Ελλύλ (1912-1994) γεννήθηκε στο Μπορντώ. Σπούδασε νομικά (διδάκτωρ το 1936) και δίδαξε στο Μονπελιέ, στο Στρασβούργο, στο Κλερμόν-Φεράν. Από το 1940 έως το 1944 συμμετείχε στην αντίσταση εναντίον των γερμανών κατακτητών. Μετά την απελευθέρωση της Γαλλίας, άρχισε να διδάσκει στο Μπορντώ, στο Ίδρυμα Πολιτικών Μελετών (από το 1947).
Συνέγραψε περισσότερα από εξήντα βιβλία και εκατοντάδες άρθρα με θέματα που εκτείνονται από την κοινωνιολογία, την τέχνη και την πολιτική έως το δίκαιο, τη θεολογία και την τεχνική. Από τα πολλά έργα του, που επηρέασαν πολύ την κοινωνική σκέψη στη Γαλλία και στις Η.Π.Α., αναφέρουμε τα ακόλουθα: "Η τεχνολογική/τεχνική κοινωνία", "Μεταμόρφωση του αστού", "Προπαγάνδες", "Η προδοσία της Δύσης", "Αναρχία και χριστιανισμός", "Η πολιτική αυταπάτη".
Επί τριάντα χρόνια ο Ζακ Ελλύλ παρέδιδε στους φοιτητές του έναν κύκλο μαθημάτων για τους διαδόχους του Μαρξ. Αυτά τα μαθήματα αποτελούν τον τόμο "Οι διάδοχοι του Μαρξ".
Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2013) Το τεχνικό σύστημα, Αλήστου Μνήμης
(2011) Η πολιτική αυταπάτη, Νησίδες
(2009) Αναρχία και χριστιανισμός, Νησίδες
(2008) Μεταμόρφωση του αστού, Νησίδες
(2007) Οι διάδοχοι του Μαρξ, Νησίδες
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(1998) Η φωτιά του Προμηθέα, Νησίδες

« Η γλώσσα μάς επιτρέπει να προχωρήσουμε πέρα από την πραγματικότητα της απλής ύπαρξης σε  κάτι διαφορετικό από το αισθησιακά επαληθεύσιμο σύμπαν. Η γλώσσα δεν δεσμεύεται με την πραγματικότητα, αλλά και την ικανότητά της να δημιουργήσει αυτό το διαφορετικό σύμπαν, το οποίο μπορείτε να καλέσετε σουρεαλιστικό, μετα-ρεαλισμό, ή μεταφυσική. Για λόγους ευκολίας θα το ονομάσουμε η σειρά της αλήθειας. Η λέξη είναι ο δημιουργός,  ο ιδρυτής και παραγωγός της αλήθειας ».

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Όταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά..........


Εικόνες της γης τραβηγμένες από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό

 

Ο Chris Hadfield είναι Καναδός αστροναύτης που επέστρεψε στις 14 Μαΐου μετά από πεντάμηνη παραμονή στο διεθνή διαστημικό σταθμό ISS.
Όσο όμως βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη φωτογράφιζε τη Γη, χωρίς ζουμ και ειδικά εφέ, από το διάστημα και μοιράζονταν τις φωτογραφίες του σε δημοφιλή ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης.
Eίναι ο αστροναύτης που έκανε τις αποστολές στο διάστημα «κοινωνικές».  Καθ’ όλη τη διάρκεια παραμονής του στον Διαστημικό Σταθμό, κρατούσε ενημερωμένους τους περισσότερο από 700.000 followers στο Twitter, ανέβαζε βίντεο στο Youtube και δημοσίευε πολλές και πανέμορφες φωτογραφίες.

Ηλεκτροφωτισμένες πόλεις από ψηλά!
0 
Athens, Greece. The Parthenon at the heart stands out from orbit 
 
http://i2.cdnds.net/13/06/618x410/odd_london_night_space.jpg
From London on the Thames to the sea to the world, so much of history came from this brightly-lit city.

 
New York City, lit up like a bulb. The Statue of Liberty is clearly visible in the night from above

http://proxy.storify.com/?url=http%3A%2F%2Fpbs.twimg.com%2Fmedia%2FBBAl6qZCAAAvRKH.jpg
 As the @NHL season begins, I see the lights of Toronto, home of my favourite team

Λίγες ώρες πριν από την αποχώρησή του, μετά από 5 μήνες παραμονής του εκεί, ο Hadfield διασκευάζει το Space Oddity του David Bowie .


Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Οι σχολικές βιβλιοθήκες στην εκπαίδευση και στην κοινωνία

Εισήγηση Γιώργου Δαρδανού στο Στρογγυλό Τραπέζι (19/5/2013)
κατά την 10η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης.
 
Οι αριθμοί
Α’ βάθμια εκπαίδευση:
Νηπιαγωγεία                      6.078                   – Βιβλιοθήκες 0
Δημοτικά Σχολεία              5.368                   – Βιβλιοθήκες 0

Β’ βάθμια εκπαίδευση:
Γυμνάσια                           1.908
Λύκεια                               1.124
ΤΕΕ                                       472
ΣΕΚ                                      125
­­­­­­­­­­­­­  ­________
3.629

-          Βιβλιοθήκες (499+266) 765 στα Γυμνάσια


ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
Το 2011 τερματίστηκε η λειτουργία των 28 παιδικών βιβλιοθηκών που υπήρχαν στην ελληνική επικράτεια.

1)            Στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση: Σήμερα δεν υπάρχει ούτε μία οργανωμένη σχολική βιβλιοθήκη στα δημοτικά σχολεία της χώρας μας. Πριν από χρόνια εξαγγέλθηκε η δημιουργία 25 πιλοτικών σχολικών βιβλιοθηκών που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν.
2)            Στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση: Στην πρώτη φάση επί Υπουργείας Γεράσιμου Αρσένη ιδρύθηκαν οι πρώτες 499 σε Γυμνάσια της χώρας και επί Υπουργείας Ευριπίδη Στυλιανίδη άλλες 266· πολλές από τις βιβλιοθήκες αυτές δε διαθέτουν σήμερα προσωπικό για να τις στελεχώσει (αφού δεν ανανεώθηκαν ποτέ οι συμβάσεις των βιβλιοθηκονόμων που εργάζονταν σ’ αυτές), δε διατέθηκαν κονδύλια για τον εμπλουτισμό τους (τα χρήματα κατασπαταλήθηκαν αλλού κι αλλού) και έχουν καταντήσει αποθήκες υπολογιστών παλαιάς τεχνολογίας και σπασμένων θρανίων.


Η λεηλασία των χρημάτων
για τις βιβλιοθήκες στην εκπαίδευση

Τα οικονομικά στοιχεία
Αρχικό ποσόν που ΘΑ διέθεταν για τη δημιουργία 1.000 νέων σχολικών βιβλιοθηκών (εκτός των πρώτων 499) μέσω των Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων: 70.431.000 €.
Απ’ αυτά, (κατά τον εμπλουτισμό των επόμενων 266 βιβλιοθηκών) τιμολογήθηκαν μόνον 8.500.000 € συν τα έξοδα αποστολής και συσκευασίας 1.500.000 €. Συνολικά 10.000.000 €.
Χάθηκαν συνολικά 60.431.000 €

Η ύπαρξη, η λειτουργία και ο εμπλουτισμός των βιβλιοθηκών είναι μια ανάγκη που σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες θεωρείται δεδομένη. Σήμερα μάλιστα λόγω της οικονομικής κρίσης, οι βιβλιοθήκες θα μπορούσαν να παίξουν ακόμα σημαντικότερο ρόλο αφού ο κόσμος θα μπορούσε να είχε δωρεάν πρόσβαση σε χιλιάδες τίτλους.
Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το γεγονός ότι κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε για το τεράστιο αυτό κενό και την αναπηρία στην παιδεία του τόπου μας που αν συνδυαστεί με το ένα και μοναδικό βιβλίο τότε οδηγούμαστε στην απουσία της κριτικής σκέψης.
Πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί δεν αντέδρασαν όσο έπρεπε οι πνευματικοί φορείς του τόπου, η Ακαδημία Αθηνών, τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα αλλά κυρίως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Ακόμα και οι συνδικαλιστές του χώρου της παιδείας σιώπησαν.

Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί εκδότες που φοβούνται τη μείωση των πωλήσεών τους λόγω της ύπαρξης των βιβλιοθηκών. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι μέσα από την απορρόφηση των βιβλίων από τις βιβλιοθήκες, η εκδοτική προσπάθεια θα μπορούσε να ενισχυθεί και όχι να μειωθεί. Άλλωστε οι βιβλιοθήκες αποτελούν κέντρα μάθησης, ενίσχυσης της ανάγνωσης και δημιουργίας νέων και ποιοτικών αναγνωστών.
Το ΕΚΕΒΙ – το υποτιθέμενο ΕΘΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΥ – δεν ασχολήθηκε ποτέ με το θέμα των βιβλιοθηκών κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του, δεν έγραψε ούτε μία επιστολή, δεν έκανε ούτε μία δράση.
Τελειώνοντας, θα ήθελα να επισημάνω ότι οι βιβλιοθήκες που δημιουργήθηκαν τελικά έχουν απαξιωθεί πλήρως αφού:
  • Δεν διαθέτουν προσωπικό για να τις στελεχώσει
  • Δεν εγκρίθηκαν κονδύλια για τον εμπλουτισμό τους
  • Δεν άνοιξαν ποτέ στην τοπική κοινωνία και, σε τελική ανάλυση
  • Κατέληξαν αποθήκες «περιθωριοποιημένων» βιβλίων, σπασμένων θρανίων κ.ά.

Και κανείς δεν μπορεί να μας απαντήσει τι απέγιναν τελικά τα χρήματα αυτά. Απορροφήθηκαν αλλού; Κάποιος δεν πρέπει να λογοδοτήσει για την τύχη του ποσού αυτού; Και κανένας δεν θα ξαφνιαστεί, αν η Βουλή των Ελλήνων ξανακληθεί κάποια μέρα ως κολυμπήθρα του Σιλωάμ να αθωώσει κάποιους που είχαν εμπλακεί στα σκάνδαλα αυτά.

ΛΕΗΛΑΤΗΣΑΝ τα χρήματα αφήνοντας την παιδεία της χώρας μας ΑΝΑΠΗΡΗ.



Βιβλιογραφία
Δαρδανός, Ε.Γ., «Όταν η γάτα γλείφει τη λίμα», Τυπωθήτω, 1999
Δαρδανός, Ε.Γ., (επιμ.), «Οι παπαγάλοι δεν διαβάζουν βιβλία. Κείμενα πολιτικής βιβλίου», Gutenberg, 2005
Δαρδανός, Ε.Γ., (επιμ.), «Σελίδες στην οθόνη ή σε χαρτί. Το μέλλον της ανάγνωσης», Gutenberg, 2010
ΠΟΕΒ – ΕΚΕΒΙ: «Η βιβλιοθήκη και το βιβλίο στην εκπαίδευση», Διημερίδα, Αθήνα 1998
  • Γεωργουσόπουλος, Κ., Σχολική βιβλιοθήκη: όργανο ή εργαλείο υποδομής;
  • Μπαμπινιώτης, Γ., Πολλαπλό βιβλίο και σχολικές βιβλιοθήκες
  • Μπουζάκης, Σ., Σχολικά βιβλία – σχολικές βιβλιοθήκες. Παρελθόν – παρόν – μέλλον
  • Ντελόπουλος, Κ., Η σχολική βιβλιοθήκη προέκταση της εκπαιδευτικής πράξης και μέσο διεύρυνσης του σχολικού προγράμματος
  • Espholm, V., Ευρωπαϊκές εμπειρίες
ΠΟΕΒ – Ε.Ε.Β: «Το παρόν και το μέλλον των σχολικών βιβλιοθηκών», Ημερίδα, Αθήνα 2001
  • Αρσένης, Γ., Σχολικές βιβλιοθήκες: Η ουτοπία που έγινε πραγματιοκότητα
  • Ξωχέλλης, Δ.Π., Επιμόρφωση εκπαιδευτικών και σχολικές βιβλιοθήκες
  • Παπάζογλου, Α., Ο ρόλος της σχολικής βιβλιοθήκης στη διαμόρφωση σύγχρονων πολιτών
Ντελόπουλος, Κ., «Για τις σχολικές βιβλιοθήκες. 4 + 3 κείμενα από βιβλιοθηκονομική άποψη», Gutenberg, 2005

Πηγή : http://www.oanagnostis.gr